΄΄ΕΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΟΙΜΟΤΑΝ΄΄ Το νέο ιστορικό μυθιστόρημα του Τζεμίλ Τουράν Μπαζιντί

Με τον Τζεμίλ συναντιόμαστε σε αίθουσες συνεδριάσεων, όπου όλοι μιλούμε δυνατά και με ένταση, ή στα καφέ του κέντρου, για να αναλύσουμε όσα προηγήθηκαν  και  μας ένωσαν ή μας χώρισαν, σε αυτό το επάγγελμα που επιμένουμε να υποστηρίζουμε.


Εκεί σπάνια καταλαγιάζει ο νους . Δεν επιτρέπει να αφουγκραστείς το πολύτιμο φορτίο που φέρει στην ψυχή του ο συγγραφέας και το μεταφέρει στα βιβλία του.
Αυτό είναι μια μοναχική χαρά που πολλαπλασιάζεται όταν την έχουν βιώσει πολλοί αναγνώστες και βγαίνουν ΄΄αλλιώτικοι΄΄  και τουλάχιστον, προβληματισμένοι.

Χάρηκα πολύ με το θέμα του νέου του βιβλίου και απο καρδιάς εύχομαι και ελπίζω να διαβαστεί πολύ και απο πολλούς

Νατάσα Μποζίνη


ΕΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΟΙΜΟΤΑΝ

Εκεί ο θεός κοιμόταν. Μια μαρτυρία για την εμπλοκή των Τούρκων στον Πόλεμο της Κορέας, για την ύπαρξη Κούρδων στα αντίπαλα στρατεύματα, για τους περίπου τέσσερις χιλιάδες στρατιώτες που χάθηκαν στη μακρινή χώρα, για μια ξένη υπόθεση. Μια μαρτυρία για τη ζωή στα στρατόπεδα αιχμαλώτων, για την ανταμοιβή των στρατιωτών που γύρισαν σακατεμένοι.

Εκείνες τις χρονιές ο θεός κοιμόταν στην Κορέα, όπως κατά καιρούς όλο και πιο συχνά κοιμάται σε διάφορα σημεία της Γης κι αφήνει κάτω από τα κλειστά του μάτια να χάνονται ζωές, να συντρίβονται όνειρα και να χορεύει ο θάνατος


Περίληψη

Δεν ήθελε πολλά ο Ντιβανέ. Νισάφι πια με τις έχθρες και με τις ιστορίες. Το γνώριζε πολύ καλά πως είναι Κούρδος, αλλά είχε αποφασίσει να ζήσει σαν Τούρκος. Ό,τι έγινε έγινε. Οι πρόγονοί του προσπάθησαν, αγωνίστηκαν, δεν τα κατάφεραν να πάρουν πίσω τα χώματά τους, τελείωσε. Είχε ένα χωραφάκι, πεντ’ έξι πρόβατα - λίγο βοσκός λίγο γεωργός, θα πορευόταν. Γι’ αυτό όταν ήρθε το χαρτί από τη στρατολογία χάρηκε. Δυο χρόνια φανταριλίκι και μετά καλός πολίτης – φτωχός αλλά καλός. Μόνο η μάνα του δεν ήθελε να τον αφήσει να υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό και τον παρότρυνε να γίνει λιποτάκτης.

Ένα μήνα ήθελε να απολυθεί, όταν η Τουρκία για να τα καταφέρει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ δήλωσε συμμετοχή στον Πόλεμο της Κορέας. Δεν είχε επιλογή ο Ντιβανέ, διατάχθηκε να πάει, αλλά δεν το έκανε και αγγαρεία. Άλλωστε ο χότζας είχε φροντίσει να τους εμψυχώσει:

«Εκείνος που θα πεθάνει για την πατρίδα είναι σεχίτ/ήρωας εθνομάρτυρας, αλλά κι όποιος τραυματιστεί είναι ένας τιμημένος γκαζί».

Και είδε πράματα και θάματα. Μπήκε σε καράβι για πρώτη φορά στη ζωή του, είδε πλαστικά μαχαιροπίρουνα, ζεστό νερό να τρέχει από τις σωλήνες, οδοντίατρους να βγάζουν δόντι με μια κίνηση και χωρίς να κρατά κανείς τον ασθενή, μάγειρες να επιδίδονται σε ιεροτελεστίες πάνω από τα πιάτα, αλλά είδε και σκοτωμούς, μάτια σβησμένα, κορμιά ρακένδυτα, παιδιά ορφανεμένα, τη φρίκη και το θάνατο. Είδε ακόμα στρατόπεδα αιχμαλώτων, τιμωρίες, ρουφιανιές.
Είδε όμως κι εκείνον, τον Γκερμό, που στέκονταν απέναντί του πάντα με το ίδιο βασανιστικό ερώτημα: «Με ποιους είσαι, για ποιους πολεμάς, τι θες εσύ Κούρδος στο πλευρό των Τούρκων;»

Όταν ο πόλεμος τελείωσε δεν υπήρχε νικητής, αλλά όμως ήταν πολλοί οι ηττημένοι. Η επιστροφή στην Τουρκία κουβαλούσε κυρίως πένθος και μαυρισμένες ζωές, τα όνειρα είχαν μείνει εκεί, στην Κορέα, στη «δροσιά της αυγής».
Ο Ντιβανέ δεν θα γινόταν ποτέ βοσκός ούτε γεωργός, ούτε ακόμα και οδηγός ενός μεγάλου λεωφορείου, όπως γλυκο-ονειρευόταν μέσα στη μαυρίλα των μαχών. Ένας τυφλός ραψωδός-ζητιάνος, με το σαν ολόγιομο φεγγάρι μπεντρίρ του, θα περιπλανιόταν και θα μαρτυρούσε τα όσα έζησε, πιόνι αυτός στην πολιτικο-στρατιωτική σκακιέρα. Κυνηγημένος για τα μοιρολόγια του από την πατρίδα που υπηρέτησε.
Κι όταν καμιά φορά άκουγε στο ραδιόφωνο τη φωνή του φίλου του Γκερμό, που ερχόταν από την άλλη πλευρά του Αραράτ, από την Αρμενία, τότε φώναζε μ’ όλη του τη δύναμη: Δίκιο είχες φίλε μου, δίκιο είχες.

Η πορεία του, όπως την περιγράφει ο ίδιος, στην ιστοσελίδα του
http://www.cemilturan.gr/

Η δεκαετία του ‘50 δεν φορούσε τα καλά της για να με υποδεχθεί. Και γιατί να κάνει εξαίρεση σε μένα; Ένα ακόμη παιδί γεννιόταν στο Κουρδιστάν της Τουρκίας, σ’ έναν τόπο υποδουλωμένο που τον ρήμαζαν οι κατακτητές. Πάντως το σίγουρο είναι ότι το πρώτο μου κλάμα δεν είχε να κάνει με την απαράδεκτη συμπεριφορά της δεκαετίας, αλλά με τον πόνο της πρώτης ανάσας, απλά…

Είχα όμως και την τύχη με το μέρος μου, γιατί γεννήθηκα από αυτούς τους γονείς σε αυτή την οικογένεια, κι από μικρός έμαθα για πανανθρώπινες αξίες όπως η ελευθερία, τα δικαιώματα των ανθρώπων και των λαών. Με αυτό το θησαυρό στις αποσκευές μου πήγα για ανώτατες σπουδές στην Άγκυρα και μετά στην Κωνσταντινούπολη. 

Και δεν εντάχθηκα μόνο στο πανεπιστήμιο αλλά και στο Κουρδικό Κίνημα. Οι δυο χούντες της Τουρκίας, το 1971 και το 1980, προσπάθησαν να με τσακίσουν, να με εξοντώσουν. Κυνηγήθηκα, φυλακίστηκα και γνώρισα κάθε διαστροφή των βασανιστών-φυλάκων. Το 1984 δραπέτευσα. Ήρθα εδώ, στην Ελλάδα, και ζήτησα πολιτικό άσυλο.

Επαγγελματική σταδιοδρομία

· Συνεργάτης-ανταποκριτής εντύπων: Özğürlük Yolu 1975, Roja Welat, Azadi, Denge Azadi, Denge Komkar 1984, Deng, Ronahi 1996. Διάφορα άρθρα και συνεντεύξεις στον ελληνικό Τύπο.

· Κοινωνική συνδικαλιστική δραστηριότητα

· Μέλος Ένωσης Συντακτών Περιοδικού & Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ), μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (IFJ), της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (EFJ) και της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (ΕΑΞΤ) και του Συνδικάτου Δημοσιογράφων του Κουρδιστάν (KJS). Εκπρόσωπος Σοσιαλιστικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡSK) 1984-1996. Μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας και της Διεθνούς Ένωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Κουρδιστάν.

Τα βιβλία του

«Το ματωμένο χιονολούλουδο» (Εκδόσεις Καστανιώτη - 2001)
«Τα μάτια του λύκου» (Εκδόσεις Καστανιώτη - 2003)
« Η νύχτα που έβλεπε τη μέρα» (Eκδόσεις Καστανιώτη - 2006)
«Τα παιδιά του Αραράτ» (εκδόσεις Καστανιώτη- 2008)
« Εκεί ο Θεός κοιμόταν »  απο τον NOVELBOOKS ( 2013)


Επιμέλειες Βιβλίων

Κεμάλ Μπουρκάϊ «Οι Κούρδοι και το Κουρδιστάν» (Εκδόσεις Παπαζήση -1999)

Δείτε με “άλλα” μάτια Dialogue in the Dark


Τι συμβαίνει όταν σβήνουν τα φώτα; Πώς είναι η ζωή στο σκοτάδι; Πώς είναι η καθημερινότητα για χιλιάδεςσυνανθρώπους μας με προβλήματα όρασης; Το Θέατρο Badminton σάς προσκαλεί να το ανακαλύψετε, μέσα από μιασυναρπαστική εμπειρία, που θ’ αλλάξει για πάντα τον τρόπο που «βλέπετε» τα πράγματα.

Το «Dialogue in the Dark», ένα πρωτοποριακό δρώμενο στο οποίο έχουν ήδη συμμετάσχει 7.000.000 επισκέπτες σε πάνω από 30 χώρες, αντιστρέφει τους ρόλους: οδηγοί με μειωμένη ή καθόλου όραση συνοδεύουν μια ομάδα επισκεπτών σε μια βόλτα στο αστικό περιβάλλον, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους της εγκατάστασης, οι επισκέπτες, για μία 80 περίπου λεπτά, όσο διαρκεί ο περίπατος στο σκοτάδι, ξεναγούνται σ’ έναν κόσμο χωρίς φως, βασιζόμενοι μόνο στους ήχους, τη θερμοκρασία και την αφή, αλλά κυρίως στους τυφλούς οδηγούς, οι οποίοι «γίνονται» τα μάτια τους. Όταν οι πιο απλές δραστηριότητες μετατρέπονται ξαφνικά σε πρόκληση, οι επισκέπτες μαθαίνουν να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους αλλιώς. Στην έξοδο, όταν ανάβουν και πάλι τα φώτα, τίποτε δεν είναι πια το ίδιο.

Το «Dialogue in the Dark» δεν είναι μια ακόμα έκθεση, αλλά ένα θεμελιώδες γεγονός που αλλάζει την κοσμοθεωρία μας. Γιατί η εγκατάσταση δεν εκθέτει τίποτε άλλο παρά τα στερεότυπά μας περί διαφορετικότητας. Το «Dialogue in the Dark» ενθαρρύνει τους επισκέπτες να δουν τον κόσμο με τα μέσα μάτια - πρόκειται για ένα παιχνίδι που μας καλεί ν’ ανακαλύψουμε, να εμπιστευθούμε και ν’ αναπτύξουμε τη δύναμη των αισθήσεών μας. Είναι μια εμπειρίαπου πρέπει να βιώσουν όλοι, ενήλικες και παιδιά.

Το «Dialogue in the Dark» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1988 κι έκτοτε έχει ταξιδέψει σε πάνω από 30 χώρες και 127 πόλεις σ’ όλον τον κόσμο. Άλλαξε κυριολεκτικά την οπτική εκατομμυρίων ανθρώπων, και δικαίως χαρακτηρίστηκε μια «Βαθιά φιλοσοφική εμπειρία» (Harretz) και «Μια έκθεση που μας διδάσκει ν’ αντικρίζουμε, μέσ’ από το σκοτάδι, την πραγματικότητα» (Corriere della Serra). Αναμφίβολα, όμως, το πιο σημαντικό στοιχείο της εγκατάστασης είναι, όπως έγραψε η Frankfurter Allgemeine Zeitung, ότι «Οι θεατές ανακαλύπτουν στο σκοτάδι την ίδια την ανθρωπιά τους».

Τα σχόλια των επισκεπτών απ’ όλον τον κόσμο το επιβεβαιώνουν. Μεταξύ άλλων: «Ενδιαφέρουσα, διαφορετική, μοναδική και σημαντική εμπειρία. Μας επιτρέπει να βιώσουμε τον κόσμο των τυφλών», «Μια συναρπαστική, συγκινητική, εκπαιδευτική και ασυνήθιστη εμπειρία», «Βλέπεις τόσα λίγα, αλλά μαθαίνεις τόσα πολλά», «Μια εντυπωσιακή εμπειρία που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο» κ.ά.

Το Θέατρο Badminton σας προσκαλεί σε «Διάλογο στο σκοτάδι» και σας καλεί να δείτε τον κόσμο με «άλλα» μάτια.

Διοργάνωση: ADaM Productions

Η επίσκεψη στην εγκατάσταση συνιστάται και για παιδιά ηλικίας 8 ετών και άνω.
Η εγκατάσταση θα είναι ανοιχτή καθημερινές και Σαββατοκύριακα.

Για πληροφορίες και κρατήσεις καλέστε στο 210 8840600

Greek Audio Book : ΄΄MEA CULPA΄΄


Το MEA CULPA του Κωνσταντίνου Ρόδη είναι το νέο δραματοποιημένο Audio book, στην ελληνική γλώσσα,από τις ηχητικές εκδόσεις Studio Amid.

Το promo video της διπλής έκδοσης


Κυκλοφορεί σε :

Διπλή έκδοση που περιλαμβάνει: Το έντυπο βιβλίο από τις εκδόσεις ΑΠΑΡΣΙΣ μαζί με το CD διάρκειας 72 λεπτών σε παραγωγή και σχεδιασμό Studio Amid
ISBN: 978-960-9737-53-1 Τιμή:12.90΄ euro

Ψηφιακή μορφή (Digital Audio Book) για να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας μαζί με τα εξώφυλλα και τα έξτρα.
ISBN: 978-960-99368-1-1 Τιμή: 6 euro



Στον ίδιο κόμβο θα βρείτε διηγήματα, τραγούδια και συνεντεύξεις για να ακούστε και να κατεβάσετε ελεύθερα, στον υπολογιστή σας.

Το Mea Culpa Κυκλοφορεί σε ολόκληρη την περιφέρεια από το:

Πρόκειται για ένα θεατρικό κείμενο του Κωνσταντίνου Ρόδη που βασίστηκε σε πραγματική ιστορία και ΄΄καταθέτει΄΄ την σκληρή πραγματικότητα και τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνει μια οικογένεια, στην προσπάθεια να μεγαλώσει και να στηρίξει ένας μέλος της, με νοητική υστέρηση.

Ο Μιχάλης Αβραμίδης έγραψε πρωτότυπη μουσική ειδικά, για το ηχητικό βιβλίο 

Στον σχεδιασμό του ηχητικού βιβλίου έχουν συμπεριληφθεί,προδιαγραφές του Design For All αλλά και ηχητική απόδοση των εικόνων που συνοδεύουν την έκδοση και τα εξώφυλλα, από τη Νατάσα Μποζίνη ώστε να το κάνουν προσβάσιμο και σε πολίτες με αναπηρία.

 Περιμένουμε το σχόλιά σας Το Blog του Mea Culpa η στη σελίδα μας στο Facebook

Μέχρι εξαντλήσεως της Διπλής Έκδοσης, ισχύουν ειδικές τιμές για Φορείς και Συλλόγους, που σχετίζονται η υποστηρίζουν την αναπηρία.

Για περισσότερε πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Studio Amid στα τηλέφωνα: 0030-22990-23940, 0030-22990-23409 ή να στείλετε το μήνυμα σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση: studioamid@gmail.com


Οι συντελεστές του δραματοποιημένου ηχητικού βιβλίου: 

Διανομή 

Ζωή: Έλενα Αγγελοπούλου, Σταύρος: Κωνσταντίνος Ρόδης, Άρης: Ιωάννης Κυφωνίδης, Προκόπης: Μιχάλης Αβραμίδης, Μαίρη: Λουκία Φραντζίκου, Άλκηστις: Νατάσα Μποζίνη. Ανάγνωση κειμένων: Σωτηρία Κολόζου

 Έπαιξαν οι μουσικοί 
Μιχάλης Αβραμίδης: Πλήκτρα, Κλασσική Κιθάρα, Μαντολίνο Βασίλης Παναγιωτόπουλος: Ηλεκτρική Κιθάρα 

Επιμέλεια- "Design For All": Νατάσα Μποζίνη Trailer - Εικαστικά: Μόδας και Τέχνης Εραστές Γραφιστικά:ΣπύροςΚολιαβασίλης 
Ηχογράφηση-Μίξη ήχου-τεχνική επεξεργασία: Μιχάλης Αβραμίδης 

Παραγωγή: STUDIO AMID 2013

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ


΄΄ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ΄΄ Μια σπουδαία έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών


Η σπουδαία Ελληνίδα εικαστικός και αγαπημένη μου φίλη, η Lisa Sotilis , επιστρέφει στην πόλη που απελευθέρωσε ο παππούς της, Ναπολέων Σωτήλης και εκθέτει επιλεγμένα κοσμήματα που ΄΄μαρτυρούν΄΄ χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας. 
Τίτλος της έκθεσης: «ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ από το κόσμημα της αρχαίας Βέργης…στο σύγχρονο κόσμημα της Lisa Sotilis»

Την έκθεση  εγκαινιάζουν το Σάββατο 16 Νοεμβρίου στις 20:00 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών (Μπεζεστένι) – πλατεία Ελευθερίας το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, η ΚΗ΄ Εφορεία προϊστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας – Περιφερειακή Ενότητα Σερρών και ο Δήμος Σερρών στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση των Σερρών .

Επίσης παρουσιάζονται για πρώτη φορά σημαντικά ευρήματα της ανασκαφής που πραγματοποίησε η ΚΗ΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων στο Νέο Σκοπό Σερρών (Αρχαία Βέργη) και παράλληλα σύγχρονα κοσμήματα της Λιζας Σωτίλη.


Σίσση και Λίζα Σωτίλης

Αυτή η παράλληλη σχέση ανάμεσα στην αρχαία και τη σύγχρονη τέχνη είναι που καθιστά την έκθεση ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη,αφού αποκαλύπτει την αφετηριακή διαδρομή της Λίζα Σωτίλη της οποίας τα καλλιτεχνικά έργα είναι εμπνευσμένα από την αρχαία Ελληνική τέχνη.

Τον κατάλογο της έκθεσης και τα εγκαίνια προλογίζουν και χαιρετίζουν ο Αντιπεριφερειάρχης Σερρών Μωυσιάδης Ιωάννης και ο Δήμαρχος Σερρών Πέτρος Αγγελίδης.

Οι επιμελητές της έκθεσης Pierre Kaloussian Velissiotis και Giovanna dalla Chiesa αναφέρουν στην έκδοση του καταλόγου της έκθεσης:
«….δια μέσου της χρυσοχοϊκής τέχνης της Λίζας Σωτίλη, επιτυγχάνεται η ανακάλυψη ενός παράλληλου διαλόγου με την αίγλη της αρχαιότητας, με την κομψότητα της Ελληνιστικής κοσμηματοποιίας και με τους θησαυρούς της νεκρόπολης της αρχαίας Βέργη.
Μια σπουδαία επιστροφή στο απέραντο χωνευτήρι των πολιτισμών –αυτών που κείτονται κάτω από το έδαφος – εν τέλει, η συμμαχία μεταξύ της ζωής και του θανάτου στην ακολουθία της τέχνης».
Η Κατερίνα Περιστέρη , αρχαιολόγος και προϊσταμένη της ΚΗ΄Εφορείας προιστορικών και Βυζαντινών αρχαιοτήτων αναφέρει σχετικά με τον χαρακτήρα της έκθεσης: 

<<Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών τον Οκτώβριο του 2013 εκθέτοντας τα τελευταία ανασκαφικά ευρήματα (2005 -2010) από την ελληνιστική νεκρόπολη της αρχαίας Βέργης με τα θαυμάσια χρυσά και ασημένια κοσμήματα της, φιλοξενεί παράλληλα την αξιόλογη έκθεση στο σύγχρονο κόσμημα σε χρυσό και ασήμι της διεθνούς κύρους Ελληνίδας δημιουργού Λίζας Σωτίλη, τιμώντας ταυτόχρονα το σημαντικό έργο της στο κόσμημα αλλά και την έμμεση σχέση της με την ιστορική επέτειο τηςαπελευθέρωσης της πόλης των Σερρών ως εγγονής του στρατηγού Ναπολέοντα Σωτίλη.

Η συνεργασία γίνεται με την Περιφερειακή Ενότητα Σερρών της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και το Δήμο Σερρών. 

Το καλλιτεχνικό έργο της Λίζας Σωτίλη συνεχίζει με γόνιμο και άξιο τρόπο την αρχαία παράδοση με σύγχρονα δεδομένα αναδεικνύοντας το πλούσιο ελληνικό πνεύμα από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα με άξιους συνεχιστές στην τέχνη.>>

ΕΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΖΑ

Συγκέντρωση υπογραφών για την απελευθέρωση Τούρκων Δημοσιογράφων


Συλλογή υπογραφών για την απελευθέρωση Τούρκων δημοσιογράφων, την οποία υποστηρίζει ως πρωτοβουλία η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΕΟΔ).
Κορυφαίο αίτημα της εκστρατείας είναι να αναθεωρηθούν επειγόντως οι αποφάσεις με τις οποίες πριν από λίγες ημέρες η τουρκική Δικαιοσύνη επέβαλε σε τέσσερις δημοσιογράφους ποινές φυλάκισης συνολικά 3.000 ετών, κάνοντας χρήση της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας.


 Η κραυγαλέα αυτή περίπτωση, όμως, δεν είναι παρά ένα ακόμη επεισόδιο σε μια μακρά και συστηματική επίθεση εναντίον της δημοσιογραφίας που η κυβέρνηση Ερντογάν θεωρεί εχθρική. Θύματα της επίθεσης αυτής είναι 59 Τούρκοι δημοσιογράφοι, που βρίσκονται φυλακισμένοι, οι περισσότεροι ως τρομοκράτες, επειδή απλώς έκαναν τη δουλειά τους.

Η υπογραφή σας είναι σημαντική για την προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων να υπερασπιστεί τα δικαιώματά τους: 
ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΔΩ

Οι δημοσιογράφοι δεν είναι τρομοκράτες. Το δικαστικό σύστημα στην Τουρκία έχει αποτύχει δημοσιογράφων της.

Αυτός είναι ο λόγος που θέλουμε την υποστήριξή σας για να κάνει μια επείγουσα έκκληση ενάντια στις ποινές ισόβιας κάθειρξης δοθεί σε τέσσερις Τούρκοι δημοσιογράφοι Fusun Ερντογάν, Ziya Ulusoy, Μπαϊράμ Namaz, Ibrahim Cicek στις 2 Νοεμβρίου. Αντιμετωπίζουν τις ποινές ισόβιας κάθειρξης που τους καταδίκασε σε 3.000 χρόνια φυλάκιση βάσει του αντιτρομοκρατικού νόμου στην Τουρκία. Στην ίδια μελέτη, ένας άλλος δημοσιογράφος Sedat Senoglu καταδικάστηκε σε επτά-και-α-μισό χρόνο στη φυλακή. Ήταν όλοι κατηγορούνται ότι είναι μέλη της μαρξιστικής οργάνωσης (MLKP), που θεωρείται παράνομη από την τουρκική κυβέρνηση.
Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 59 δημοσιογράφοι στην Τουρκία φυλακίστηκαν και οι περισσότεροι από αυτούς απαγγέλθηκαν κατηγορίες βάσει της Τουρκίας αντιτρομοκρατικού νόμου. Έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα, αλλά εκπληρώσει τους ρόλους τους ως δημοσιογράφοι.
Παρακαλούμε να μας βοηθήσει να επιτύχουμε τη δικαιοσύνη για τους δημοσιογράφους στην Τουρκία. Μαζί μπορούμε έκκληση για μια επείγουσα έκκληση των ποινών ζωής δίνεται σε αυτούς τους δημοσιογράφους και την ταχεία επανεξέταση των περιπτώσεων στις οποίες οι δημοσιογράφοι έχουν φυλακιστεί λόγω των επαγγελματικών έργων τους.Εμείς επιπλέον έκκληση για την αποποινικοποίηση των δημοσιογράφων στο δικαστικό σύστημα της Τουρκίας.
Τουρκία - Οι δημοσιογράφοι Set Δωρεάν τώρα!
Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων 
http://europe.ifj.org/en/pages/turkey-campaign-set-journalists-free

Η Διεθνής και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων για την ΕΡΤ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων

Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΕΟΔ) καταδικάζουν απερίφραστα τη βίαιη εισβολή της Ελληνικής Αστυνομίας σήμερα τα ξημερώματα στις κεντρικές εγκαταστάσεις της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ΕΡΤ στην Αθήνα.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, διμοιρίες των ΜΑΤ παρουσία εισαγγελέα εισήλθαν στο κτήριο της ΕΡΤ στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής περίπου στις 4.30 το πρωί ζητώντας από τους εργαζόμενους να εκκενώσουν τις εγκαταστάσεις. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι αστυνομικοί των ΜΑΤ έχουν αποκλείσει όλες τις εισόδους στο κτήριο και αρνούνται να επιτρέψουν σε οποιονδήποτε να εισέλθει. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης οι δρόμοι έκλεισαν και διακόπηκε η οδική κυκλοφορία.




Σύμφωνα με την ΕΣΗΕΑ, η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα με σκοπό να απομακρύνει τους εργαζόμενους και συναδέλφους τους από το κτήριο. Επίσης αναφέρθηκε ότι προσήχθησαν στην Ασφάλεια τέσσερις δημοσιογράφοι, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι αργότερα.
«Εκφράζουμε το σοκ και τον θυμό μας γι’ αυτήν την απολύτως περιττή ενέργεια των ελληνικών αρχών και καταδικάζουμε απερίφραστα την επιθετική χρήση βίας σε μια χώρα που θεωρείται δημοκρατική», δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΟΔ JimBoumehla. «Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους συναδέλφους μας στην ΕΡΤ και με τις ενώσεις-μέλη μας στην Ελλάδα και στηρίζουμε την έκκλησή τους προς τις ελληνικές αρχές να εγκαταλείψουν το κτήριο άμεσα και να το επιστρέψουν στους δημοσιογράφους και λοιπούς εργαζόμενους της ΕΡΤ».

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, οι απολυμένοι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, την οποία έκλεισε η κυβέρνηση στις 11 Ιουνίου, μετέδιδαν το πρόγραμμά τους μέσω δορυφόρου και διαδικτυακά, απαιτώντας να λειτουργήσει εκ νέου η δημόσια ραδιοτηλεόραση. Η κυβέρνηση είχε χαρακτηρίσει την απόφασή τους να παραμείνουν στο κτήριο ως παράνομη κατάληψη δημοσίου χώρου, ενώ ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης ισχυρίστηκε σήμερα ότι η επέμβαση της αστυνομίας ήταν απαραίτητη για να μπορέσει η κυβέρνηση να πάρει τον έλεγχο ενός κτηρίου που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο.

Από την πρώτη στιγμή της εισβολής, μέλη της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ ήταν συνεχώς παρόντα για να υποστηρίξουν τους συναδέλφους στην ΕΡΤ. Δημοσιογράφοι της ΕΡΤ καθώς και βουλευτές παραμένουν έξω από το Ραδιομέγαρο, απαιτώντας να τους επιτραπεί η είσοδος στο κτήριο, ενώ το πλήθος των διαδηλωτών συνεχίζει να αυξάνεται.
Οι ελληνικές ενώσεις ανακοίνωσαν ότι θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα στις 4 μ.μ., στην Αθήνα έξω από το Ραδιομέγαρο και στη Θεσσαλονίκη έξω από τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ3.
Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜ-Θ Μόσχος Βοϊτσίδης δήλωσε: «Όταν επιλέγεις τον δρόμο του αυταρχισμού έναντι του δημοκρατικού διαλόγου και της καλόπιστης διαπραγμάτευσης, όπως έκανε η κυβέρνηση με το κλείσιμο της ΕΡΤ στις 11 Ιουνίου, μοιραία κάθε επόμενο βήμα θα οδηγεί σε σκοτεινότερες περιοχές».
Ο πρόεδρος της ΕΟΔ Mogens Blicher-Bjerregård, δήλωσε: «Οι δημοσιογράφοι και οι ενώσεις τους αντιμετωπίστηκαν ως εγκληματίες, κάτι που είναι απαράδεκτο. Αυτό που θέλουμε είναι διάλογος και μια προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων, κάτι που είναι σχεδόν ακατόρθωτο όταν σου συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο».

Μικρός Φάκελος για τον φασίστα που τρέφουμε μέσα μας

Είναι κάτι πρωινά που ξυπνάω με το διαβατήριο στα δόντια και την πρόθεση να εξαφανιστώ ή να εξαφανίσω.

Στην πρώτη περίπτωση θα διασφαλίσω την προσωπική μου ηρεμία, φεύγοντας σε μια άλλη χώρα.
Στη δεύτερη ίσως κατακτήσω μια θέση στην ιστορία και μια στέγη σε γυναικείες φυλακές (δε με χαλάει)

Όλη αυτή η κουβέντα, που συχνά καταλήγει σε μουρμούρα και αφορά στο φασισμό με έχει κουράσει και τη βρίσκω βαθιά, υποκριτική.

Την ίδια στιγμή που την αναλύουμε και την καταγγέλλουμε κάνουμε οι ίδιοι, πολλές φασιστικές πράξεις, στην καθημερινή μας ζωή.

Λεξικό Ιμβριακού Ιδιώματος


Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν Διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας ἔχει τὴν τιμὴ νὰ σᾶς προσκαλέσει στὴν ἐκδήλωση μὲ θέμα :

«Παρουσίαση τοῦ Λεξικοῦ τοῦ Ἰμβριακοῦ Ἰδιώματος»

ἡ ὁποία θὰ πραγματοποιηθεῖ στὴν αἴθουσα «Δαίδαλος» τοῦ Ἑλληνοβρετανικοῦ Κολλεγίου, στὸ κτήριο τῆς ὁδοῦ Ρεθύμνου 1Α (πλησίον Ἀρχαιολογικοῦ Μουσείου),

τὴν Τετάρτη, 23 Ὀκτωβρίου 2013 καὶ ὥρα  19.00.


 Τὸ Λεξικὸ θὰ παρουσιάσουν :

Ὁ Καθηγητὴς Γλωσσολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κος   Χριστόφορος Χαραλαμπάκης.
Ἡ Καθηγήτρια Γλωσσολογίας τοῦ Τμήματος Τουρκικῶν Σπουδῶν καὶ Σύγχρονων Ἀσιατικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κα Ἑλένη Σελλᾶ.
Ὁ Συγγραφέας τοῦ Λεξικοῦ, Δρ Γλωσσολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κος Ξενοφῶν Τζαβάρας.

Θὰ ὑπάρξει σύντομη παρέμβαση ἀπὸ τὸν Δικηγόρο καὶ Πρόεδρο τοῦ Συλλόγου Ἰμβρίων (ποὺ ἐξέδωσε καὶ τὸ Λεξικό), κο Πάρι Ἀσανάκη.

Τὴν ἐκδήλωση θὰ συντονίσει ὁ Πρόεδρος τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν Διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας, κος Κωνσταντῖνος Καρκανιᾶς.


Σεμινάριο Σύγχρονης Ιστορίας 2013-2014 στο ΄΄Ελεύθερο Πανεπιστήμιο΄΄ του Δήμου Κηφισιάς


Ξεκινά από σήμερα 4 Οκτωβρίου ο Α κύκλος ιστορικών σεμιναρίων που διοργανώνει για  6η συνεχή χρονιά το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» του Δήμου Κηφισιάς, με έγκριτους καθηγητές, ερευνητές και ιστορικούς να παρουσιάζουν και να αναλύουν άγνωστες πτυχές της Ελληνικής Ιστορίας.
Την ευθύνη του προγράμματος έχει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης

Στον Β κύκλο η γράφουσα θα παρουσιάσει αδημοσίευτα ντοκουμέντα από το ''ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΛΑΡΗ΄΄ που αφορούν: Στη σκοτεινή περίοδο του Διχασμού μέχρι και τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. την άνθηση και δράση της αριστεράς την εποχή του Μεσοπολέμου, τα Δεκεμβριανά, τον εμφύλιο, τη Χούντα των Συνταγματαρχών και την μεταπολίτευση του 1974.

Ν.Μ

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Α ΚΥΚΛΟΥ
(έως το τέλος του 2013) 

-4 Οκτωβρίου 2013: Έναρξη σεμιναρίου. Εισήγηση του ιστορικού Άλκη Ρήγου με θέμα: «Η συμβολή των προσφύγων στην Ελλάδα μετα την Μικρασιατική Καταστροφή»

 -18 Οκτωβρίου: Ίρις Τζαχίλη, ιστορικός, «Μια μικρασιατική σελίδα: Θείρα-Οδεμήσιο-Βαϊνδίρι, η ιστορική  πορεία των ελληνικών κοινοτήτων της κοιλάδας του Καϊστρου»

-1Νοεμβρίου: Hervé Georgelin, ιστορικός, «Ιστοριογραφικοί στοχασμοί για την παρουσία του ελληνικού κράτους στη Μικρά Ασία 1919-1922 (Ο ρόλος του Υπάτου Αρμοστή, Αριστείδη Στεργιάδη)»

-15 Noεμβρίου: Σταμάτης Γεωργούλης, νομικός-πολιτικός επιστήμων, διδάκτωρ νομικής σχολής παν/μίου Paris XI, «Η Συνθήκη των Μουδανιών, η παράδοση της Ανατολικής Θράκης στους Κεμαλικούς και η Έξοδος των χριστιανικών πληθυσμών»

 -29 Νοεμβρίου: Λυδία Τζουχά, «Οι σταλινικές διώξεις κατά των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης μέσα από το έργο του Ivan Tzouha»

 -13 Δεκεμβρίου: Βλάσης Αγτζίδης, «Η περίπτωση Τυρίμου: μεταξύ σταλινικών διώξεων και φασιστικής δικτατορίας Μεταξά. Μια εντυπωσιακή ιστορία από το Μεσοπόλεμο» 




Τα σεμινάρια πραγματοποιούνται στην  «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου Κηφισιάς,
Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού.

Σταγονίδιο, Σταγονίδιο το φτιάξαμε το κύμα και βάψαμε με αίμα την Αυγή

Λυπάμαι που έχω ελάχιστο χρόνο και έτσι δε θα αναπτύξω, σε αυτό το μικρό κείμενο, όλα όσα σκέπτομαι και αφορούν στην κατάρρευση της αξιοπιστίας των κοινωνικών δομών και μηχανισμών.
Λυπάμαι που ζω σε μια χώρα όπου: Οι απελπισμένοι(;) οι πολιτικά ανώριμοι και εύκολα χειραγωγούμενοι (;) φορούν στολές παραλλαγής, τραβούν μαχαίρια και αυτοδικούν χωρίς καν... κάποιος ψύλλος να πηδήξει.

Λυπάμαι που η αστυνομία προβαίνει σε κατάσχεση φυλλαδίων -και ας είναι της Χρυσής Αυγής- και αυτό αποτελεί ιδεολογικό πειστήριο (και στο σπίτι μου έχω)

Το θεωρώ εξίσου επικίνδυνο με την ασυλία που βρίσκουν διάφοροι, στις ιδεολογικές πλατφόρμες ενός κοινοβουλευτικού κόμματος που επαγγέλλεται τη βία.

Συνεχίζω να θεωρώ ιερό, το χώρο του κοινοβουλίου και πείτε το... ρομαντική προσέγγιση της ανάγκης μου να θεραπευτεί η λαβωμένη και βιασμένη Ελληνική Δημοκρατία.

Η ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΕΓ


Χρειάστηκε να ασχοληθώ με τον σχεδιασμό των ηχητικών βιβλίων για να καταλάβω πόσο πολύτιμη είναι η κάθε μικρή ή μεγάλη δράση για τη διάδοση της Ελληνικής γλώσσας. 

Μετά την κυκλοφορία και στο εξωτερικό, τριών Greek Audiobooks και μέσα από τα σχόλια των απόδημων Ελλήνων, συνειδητοποίησα ότι εάν δεν συμβάλλει ο καθένας μας, με όποιο τρόπο και μέσο μπορεί, σε λίγα χρόνια οι νέες γενιές των απόδημων Ελλήνων όχι απλώς θα δυσκολεύονται να διαβάσουν γραπτά κείμενα αλλά θα αδυνατούν να κατανοήσουν τη γλώσσα μας, ακόμη και στον προφορικό λόγο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται ο Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, τη δράση του οποίου άρχισα να παρακολουθώ μεθοδικά και επιθυμώ να σας  ΄΄μπολιάσω΄΄ να κάνετε το ίδιο
                                             
                                                                                                                 Νατάσα Μποζίνη


Ὁ ΟΔΕΓ ἀπὸ τὸ 1985 ἕως σήμερα συνεχίζει τὴν προσπάθειά του γιὰ τὴν προώθηση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ σὲ ὅλο τὸν κόσμο μὲ πολλοὺς τρόπους, οἱ ὁποῖοι παρουσιάζονται σὲ αὐτὸ τόν ἠλεκτρονικὸ χῶρο.

Στην ἀνανεωμένη ἠλεκτρονική του ἱστοσελίδα, μπορεῖτε νὰ βρεῖτε πλούσιο ὑλικὸ γιὰ τὴν δράση καὶ τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ ΟΔΕΓ, γιὰ τὰ προγράμματα διδασκαλίας τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας σὲ ὅλο τὸν κόσμο καθὼς καὶ τὸ περιοδικό ποὺ ἐκδίδεται ἀδιαλείπτως ἀπὸ τὸ 1990.
ΟΔΕΓ

Ἡ ἱστοσελίδα ἀπευθύνεται σὲ ὅσους ἀγαποῦν τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα καὶ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν διάδοσή της καὶ ἔχει σκοπὸ νὰ διευκολύνει τὴν ἐπικοινωνία, τὴν ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων καὶ τὴν δημιουργία γόνιμου καὶ ἐποικοδομητικοῦ διαλόγου.

Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ
Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΕΚΙΝΟ
τοῦ Κων. Βάσση*




Μία σύντομη ἐπίσκεψή μου, τὸν Σεπτέμβριο 2011, στὸ Πεκίνο, μοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία νὰ πληροφορηθῶ περὶ τὴν διδασκαλίαν τῆς Νεοελληνικῆς Γλώσσας στὴν Κίνα, εἰδικώτερα στὸ Πεκίνο. 
Συνοψίζω, περὶ τὸ ἐνδιαφέρον αὐτὸ θέμα, τὶς πληροφορίες μου, συμπληρούμενες μὲ στοιχεῖα τῆς κυρίας Ἕλενας Ἀβραμίδου, Μορφωτικῆς Ἀκολούθου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας στὸ Πεκίνο καὶ μετεχούσης, κατὰ τὰ κατωτέρω, στὴν διδασκαλία τῆς γλώσσας.

Ἡ κυρία Ἕλενα-Ἀβραμίδου μὲ τοὺς φοιτητὲς τοῦ Κέντρου Ἑλληνικῶν Σπουδῶν στὴν αἴθουσα διδασκαλίας.
Ἡ Νεοελληνικὴ Γλῶσσα διδάσκεται στὸ Κέντρο Ἑλληνικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστήμιου τοῦ Πεκίνου. Τὸ Κέντρο, ὑφιστάμενο ἀπὸ τοῦ 2000, διευθύνεται ὑπὸ τοῦ κυρίου Πὲγκ Σαογιοῦ, Κινέζου μεσαιωνολόγου ἀλλὰ φίλου τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων, παρέχει δὲ διετεῖς σπουδές, περιλαμβάνουσες μαθήματα Νεοελληνικῆς Γλώσσας καὶ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ. Τὴν Νεοελληνικὴν ἐδίδαξε, ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν, ὁ προσφάτως ἀποβιώσας Γιὰγκ Γκουαγκσέγκ, τέως Πρεσβευτὴς τῆς Κίνας στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τοῦ Κέντρου, σήμερα δὲ διδάσκει αὐτὴν ἡ κυρία Ἀβραμίδου, διδάκτωρ φιλοσοφίας. Κατὰ καιροὺς ἔχει διδάξει καὶ Ἕλλην φιλόλογος ἀποσταλεὶς ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὑπουργείου Παιδείας.

Τὸ Κέντρο Ἑλληνικῶν Σπουδῶν συγκεντρώνει περὶ τοὺς 15-20 σπουδαστὲς ἐτησίως, κατὰ τὸ ἔτος 2011 φοίτησαν 10. Αὐτοὶ ἀνήκουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἰς ἄλλους κλάδους σπουδῶν – λ.χ. ἀνθρωπολογίας, νομικῆς, οἰκονομικῶν, φιλοσοφίας – οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν παραλλήλως νὰ γνωρίσουν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν πολιτισμό της (μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ ἀλλοδαποὶ σπουδάζοντες στὴν Κίνα). Λίγοι ὅμως συνεχίζουν καὶ ὁλοκληρώνουν τὶς σπουδές τους, οἱ περισσότεροι γιὰ ἐπαγγελματικοὺς λόγους.

 Ἄλλοι ἀποβλέπουν στὸ νὰ ἀπασχοληθοῦν στὸν τομέα τῶν συνεχῶς διευρυνομένων οἰκονομικῶν σχέσεων μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Κίνας, ἐνῶ ἄλλοι ἐπιδιώκουν μία ἀκαδημαϊκὴ σταδιοδρομία.

Ἡ κα Ἀβραμίδου μὲ τὸν Γιὰγκ Γκουαγκσὲγκ καὶ Κινέζους φοιτητές.
Ἀρκετοὶ ἐκ τῶν τελευταίων πραγματοποιοῦν μεταπτυχιακὲς σπουδὲς ἢ εἶναι ὑποψήφιοι διδάκτορες εἰς Ἑλληνικὰ Πανεπιστήμια (Ἀθηνῶν, Θεσσαλονίκης, Ἰωαννίνων, Κρήτης).
Ὅλοι ὅμως ἀντιμετωπίζουν ηὐξημένες δυσκολίες στὴν ἐκμάθηση τῆς Νεοελληνικῆς Γλώσσας, λόγω τῆς μεγάλης διαφορᾶς τῆς γραμματικῆς καὶ συντακτικῆς δομῆς τῆς κινεζικῆς γλώσσας ἔναντι τῆς διαχρονικῆς ἑλληνικῆς ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων εὐρωπαϊκῶν γλωσσῶν. 

Ἡ κινεζικὴ γλῶσσα δὲν γνωρίζει λ.χ. ἄρθρα, γένη, πτώσεις, κλίσεις ρημάτων, οἱ ρηματικοὶ χρόνοι ἀποδίδονται κατ’ ἰδιότυπο τρόπο. Ἕνας ἄλλος λόγος δυσχεραίνων τὴν ἐκμάθηση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας εἶναι ἡ ἔλλειψη κατάλληλων βοηθημάτων. Ἀντελήφθην καλύτερα τοῦτο, ὅταν, σὲ προθήκη βιβλίων τοῦ Πανεπιστημίου, διέκρινα πολυσέλιδα Βουλγαρο-Κινεζικό/Κινεζικὸ- Βουλγαρικὸ καὶ Ρουμανο-Κινεζικό/Κινεζικὸ-Ρουμανικὸ λεξικό, ὄχι ὅμως ἀντίστοιχο Ἑλληνο-Κινεζικό/Κινεζο-Ἑλληνικὸ λεξικό. Ἕνα Κινεζικὸ-Ἑλληνικό-Κινεζικὸ λεξικὸ ἐξεδόθη πρὸ ἐτῶν ὑπὸ τῶν κ. Zhu Shenpeng καὶ Wang Xiaoying, καθηγητῶν τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας στὸ Πανεπιστήμιο Διεθνῶν Σπουδῶν τῆς Σαγκάης, ἀλλὰ ἔχει ἐξαντληθεῖ. 

Λόγω τούτου, ἡ διδασκαλία τῆς Νεοελληνικῆς γίνεται ἀγγλιστί, πρᾶγμα προϋποθέτον σχετικὴ γνώση τῆς ἀγγλικῆς γλώσσας ἐκ μέρους τῶν σπουδαστῶν.
Στὸ πλαίσιον αὐτὸ πρέπει νὰ τοποθετηθῇ καὶ ἡ δυσκολία τῆς προφορᾶς κινεζικῶν λέξεων ἐκ μέρους Ἑλλήνων καὶ ἄλλων Εὐρωπαίων. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ ἀνάγκη εὐχερεστέρας ἐπικοινωνίας των μὲ τὸ ἑλληνικὸ περιβάλλον ἔχει ὠθήσει ὁρισμένους Κινέζους σπουδαστὲς νὰ υἱοθετήσουν εὐρέως γνωστὰ ἑλληνικὰ ὀνόματα. Ἔτσι λ.χ. ὁ Γὶ Γιόου ἔχει γίνει: Γιῶργος, ἡ Τσουε Τζανρογκ: Εὔα, ἡ Τσᾶν Γιγκουε: Ζωή, ἡ Οὖε Γιουε: Κατερίνα, ἡ Τζὰγκ Σουγιᾶν: Σοφία. 

Οἱ φοιτητὲς τοῦ ΚΕΣ χορεύουν ἑλληνικοὺς χοροὺς στὸ Φοιτητικὸ Πολιτιστικὸ Φεστιβὰλ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Πεκίνου.

Ἀρκετοὶ ἐκ τῶν σπουδαστῶν τοῦ Κέντρου Ἑλληνικῶν Σπουδῶν ἐκφράζουν τὸν θαυμασμό τους γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὶς ἐμπειρίες των ἀπὸ τὴν ἐκμάθηση τῆς γλώσσας της εἰς ἕνα μικρὸ βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἐμεῖς μιλᾶμε ἑλληνικά», τὸ ὁποῖο ἐξεδόθη, τὸ 2011, ἐπιμέλεια τῆς κυρίας Ἀβραμίδου. Εἶναι μία συλλογὴ κειμένων, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία πρωτότυπη, καὶ συγκινητική, ἐκδήλωσιν ἁγνῶν νεανικῶν αἰσθημάτων πρὸς τὴν Ἑλλάδα.
Σημειωτέον ὅτι τμῆμα Νεοελληνικῆς, τετραετοῦς φοιτήσεως καὶ ἀνωτέρου ἐπιπέδου λειτουργεῖ στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Σαγκάης καὶ στὸ Πανεπιστήμιο Ξένων Σπουδῶν τοῦ Πεκίνου. Ἐξάλλου, ἡ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ διδάσκεται ὡς κλασικὴ γλῶσσα σὲ διάφορα πανεπιστήμια τῆς Κίνας.
Παρατηρῶ, ἐν τέλει, ὅτι εἰς οὐδὲν ἑλληνικὸ πανεπιστημιακὸ ἵδρυμα, ἐξ ὅσων γνωρίζω, διδάσκεται ἡ κινεζικὴ γλῶσσα καὶ ὑπάρχει Σχολὴ ἢ Τμῆμα Ἀσιατικῶν Σπουδῶν, ἀντιθέτως πρὸς ὅ, τι συμβαίνει σὲ πλεῖστα εὐρωπαϊκὰ Πανεπιστήμια. Ἀλλὰ ἰδίως ἡ Ἑλλάς, φορεὺς ἑνὸς μεγάλου πολιτισμοῦ, πρέπει νὰ διατηρῇ μία καλὴν ἐπαφὴ μὲ ἕνα ἄλλο μεγάλο πολιτισμό, τὸν κινεζικό. Πρόκειται περὶ μίας σοβαρᾶς παραλείψεως, ἡ ὁποία εὔχομαι νὰ θεραπευθῇ σύντομα.
* Ὁ Κωνσταντῖνος Βάσσης εἶναι Πρέσβυς ἐ.τ. καὶ Μέλος τοῦ ΟΔΕΓ.

΄΄ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ΄΄ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ. ΚΕΦ 2

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ο ΑΘΩΣ

      Η πτήση από την Κύπρο προς τη Θεσσαλονίκη ήταν συνεπής και έδωσε στον Άθωνα τη δυνατότητα να ξαναδιαβάσει την ομιλία του για το συνέδριο γλωσσολογίας με θέμα: ΄΄ Σύγχρονες επιρροές και προσμίξεις  σε γλώσσες αρχαίες ΄΄

 Μόνο τα οπτικοακουστικά του παραδείγματα δεν είχαν προλάβει να ολοκληρωθούν Σίγουρα όμως θα είχαν φτάσει και αυτά τώρα, στην ηλεκτρονική του διεύθυνση.
Πήρε την βαλίτσα του βγήκε από την έξοδο του αεροδρομίου, επιβιβάστηκε αμέσως σε ένα ταξί και κατά τη διάρκεια της πολύ μικρής διαδρομής συνδέθηκε μέσω του κινητού του με τα email, για να τσεκάρει το οπτικοακουστικό υλικό.

-Είμαι πολύ happy που see you Νίτσα μου. Να με επισκεφτείς. Το σπίτι είναι από την Εθνάρχου Μακαρίου τζάμε around about από την πλατεία και θα με βρεις…

-Κύριε φθάσαμε

Είπε ο ταξιτζής στον Άθωνα ο οποίος έσπευσε να πληρώσει αμέσως το αντίτιμο, να πάρει τη βαλίτσα του και να διασχίσει απρόσεκτα τον δρόμο, για να περάσει απέναντι στην  είσοδο του ξενοδοχείου του.

   Το διερχόμενο αυτοκίνητο παρέσυρε τον Άθω τη βαλίτσα και το κινητό από το οποίο συνεχιζόταν να ακούγεται το οπτικοακουστικό:

-Α Νίτσα μου ο Παύλος ζήτησε να χαρτωθεί την Λεία και θα δώσουν το promise μες το θέρος…

Ο οδηγός του αυτοκινήτου πήρε αμέσως το 166. Ήδη είχε πολλά προβλήματα σε δικαστικές αίθουσες για χρέη στο δημόσιο, μόνο η ανθρωποκτονία έστω και εξ αμελείας, του έλειπε
Ευτυχώς η τύχη τον ΄΄ήθελε΄΄ και σε λίγα λεπτά το πλήρωμα του ασθενοφόρου ήταν δίπλα στον σύνεδρο.

Ο υπαίτιος του ατυχήματος σήκωσε τα μάτια στον ουρανό, προσπέρασε τις απλωμένες μπουγάδες στα μπαλκόνια των δωδεκαώροφων πολυκατοικιών και κάπου εκεί ΄΄είδε΄΄΄ τον θεό.
 Σταυροκοπήθηκε ασυναίσθητα και προσευχήθηκε δυνατά

-Θεέ μου ας μην ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον άνθρωπο.
Μαζί του σταυροκοπιόντουσαν ταυτόχρονα και όσοι είχαν κοντοσταθεί.
Του φάνηκαν πολλοί.
Λες να έρθουν όλοι αυτοί  μάρτυρες κατηγορίας, εάν με τρέχουν;
Αναρωτήθηκε σιωπηλά, βλέποντας ΄΄διαβόλους΄΄ στο οδόστρωμα 

Το ανακριτικό της τροχαίας μόλις είχε σταθμεύσει.
Ο οδηγός πήρε μια βαθιά ανάσα και τηλεφώνησε στον δικηγόρο του που τον περίμενε στα δικαστήρια.

Η δίκη του ήταν χαμηλά στο πινάκιο.
Το μυαλό του άρχισε να παίρνει στροφές.
Ποιος ξέρει μπορεί η κατηγορία για παράσυρση πεζού να ήταν σοβαρή αιτία αναβολής της δίκης.
Μπορεί να περνούσαν χρόνια μέχρι την επόμενη δικάσιμο και ίσως να μην προσερχόταν ο δικηγόρος του δημοσίου και έτσι να γλίτωνε.

Στη χώρα που το απίθανο είναι το πιθανό… όλα μπορούν να συμβούν
Σκεφτόταν και με ύφος πολύ αναστατωμένο κινήθηκε αμέσως, προς του άντρες της τροχαίας.
Πες τε μου παρακαλώ τι χρειάζεται να κάνουμε γιατί θέλω να βρεθώ όσο το δυνατόν γρηγορότερα κοντά στον άνθρωπο.

Είχε κερδίσει ήδη την εύνοια του κοινού και των αυτοπτών  


 Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ο Δημήτρης Ευσταθίου ασφάλισε την ακριβή βαλίτσα του, δώρο της νέας συντρόφου της Αϊρίν, που σίγουρα όταν θα έβλεπε την γρατσουνιά στο λείο δέρμα, θα αναστατωνόταν επικίνδυνα.
Προσπέρασε γρήγορα την εικόνα, τσέκαρε την ώρα της πτήσης από την Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα, τηλεφώνησε στον βοηθό του και επιβεβαίωσε ότι μόλις είχαν παραληφθεί τα υλικά για τις νέες συνταγές.

Θα τις δοκίμαζαν αύριο και είχε πολύ αγωνία.  
Εάν είχαν την επιτυχία, όπως, ήλπιζε θα συμμετείχε με αυτές στο casting του καναλιού για νέους, ευφάνταστους και χαρισματικούς Σεφ.

  Ήσυχος πλέον για την ποιότητα των υλικών, ετοιμαζόταν να πιει έναν τελευταίο καφέ με τους γονείς του, στο σαλόνι.
Είχε ήδη φροντίσει όλες τις λεπτομέρειες για την ιατρική παρακολούθηση του  74χρονου κυρίου Ευσταθίου, απαλύνοντας έτσι τις ενοχές του για τις αραιές επισκέψεις στο πατρικό του.
Ένα άφωνο και μη διαγνωσμένο- εγκεφαλικό έπληττε σταδιακά, τις κινητικές δυνατότητες του πατέρα, προκαλώντας του περιοδική αστάθεια στα κάτω άκρα.

Η μητέρα ετοίμαζε τον καφέ στην κουζίνα, ο Δημήτρης μόλις είχε κλείσει την πόρτα του δωματίου όταν είδε τον πατέρα του να σηκώνεται από την πολυθρόνα, να μπερδεύει τα πόδια του στο χαλί και να πέφτει μπρούμυτα στα πλακάκια…

Λίγα λεπτά μετά επιβίβαζαν τον τραυματία στο οικογενειακό αυτοκίνητο με προορισμό το πρώτο νοσοκομείο που εφημέρευε και απείχε μόλις  ένα τετράγωνο από το σπίτι τους.

Είχαν κάνει το πρώτο τους σφάλμα…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

΄΄ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ΄΄ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ από τη Νατάσα Μποζίνη

Γράφεται και δημοσιεύεται σε πραγματικό τόπο και χρόνο.




Οι ήρωες είναι φανταστικά πρόσωπα, η πλοκή βρίσκεται σε ΄΄γέννα΄΄, οι ιστορίες και οι στιχομυθίες βασίζονται σε πραγματικά ενδονοσοκομειακά περιστατικά

Καλώς ήρθατε στον κόσμο της υγείας εν έτη 2013 που ακροβατεί Υπέρ Υγείας ή Υπέρ Αναπαύσευως;

                              Νατάσα Μποζίνη

(Πρώτη Γραφή χωρίς δεύτερη ανάγνωση και επιμέλεια)

Σωτήριο έτος 2013 Μήνας Αύγουστος 

Είδε την πομπή να πλησιάζει και κρύφτηκε πίσω από την πυκνή συστάδα των κυπαρισσιών.
Ξεχώρισε εύκολα την αγαπημένη μορφή. Τρόμαξε από το σκληρό, ανέκφραστο πρόσωπο με το βλέμμα, στραμμένο σε εσωτερικό κενό.

 Η ζέστη ήταν αφόρητη, ένιωσε δύσπνοια και βίωσε την λιποθυμία. Την ίδια στιγμή η πομπή περνούσε και προσπερνούσε τη συστάδα των δέντρων.

20 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ

-Μιχαλάτση , Μιχαλάτση κατέβα από το δεντρί

-Δυό κηπουροί δεν κάνουνε σ' ένα μπαξέ κερά μου
μισεύγω και χαλάλι σου τα μεροκάματά μου

-Αν πάρεις κουλουμούντρα εγώ δε σε μαζεύω και ας τις μαντινάδες

-Γυναίκα σταμάτα μη σε καταχερίσω τώρα στα γηρατειά μας. Το μπόλι θα βάλω και θα κατέβω. Μη στέκεις επαέ

Το δεντρί όμως δεν άντεξε το βάρος του Μιχαλάκη και κατέρρευσε μαζί με τον επίμονο Κρητικό, μπροστά στα τρομαγμένα μάτια της κυρα Ελενίτσας. Το ουρλιαχτό της ακούστηκε μακριά:

-‘Οη Όη  γιότσα που μας βρήκε… Μανωλιό έβγα γρήγορα χάνουμε τον κύρη σου

Τα βογγητά του κύρη αναστάτωσαν  όλο το Ωραιόκαστρο, οι κοντινότεροι γείτονες έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει, ο γιός του  σχημάτισε αμέσως το νούμερο 166

Η ΚΑΤΙΑ

Την ίδια ώρα η Κάτια έκλεινε την πόρτα, του μικρού της διαμερίσματος, κάπου στην οδό Αγίου Δημητρίου, αναθεμάτιζε το χαλασμένο ασανσέρ και κουτρουβαλούσε τις στενές σκάλες με το φθαρμένο μωσαϊκό. Η  τύχη θέλησε να είναι της ίδιας εποχής και αισθητικής με το δάπεδο του νοσοκομείου όπου έκανε την ειδίκευσή της.
Υπήρχαν φορές με την  κούραση να της προκαλεί σύγχυση και να αναρωτιέται εάν βρίσκεται στο σπίτι ή στο νοσοκομείο.
Τότε βοηθούσε η όσφρηση και η ακοή για να την επαναπροσδιορίσουν, γεωγραφικά.

Στο αδιευκρίνιστο βουητό της μεγάλης αίθουσας στοιβάζονταν άνθρωποι που πονούσαν και άνθρωποι που υποστήριζαν, δίπλα σε άλλους με διάφορες και διαφορετικού χρώματος ρόμπες εργασίας. Οι ρόμπες τους έδιναν αίγλη και ένα αδικαιολόγητο-συχνά- κύρος.
Το βουητό ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό της γειτονιάς της
Ο ήχος στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο την στοίχειωνε. Προσπαθούσε να ακούσει την κάθε φωνή ξεχωριστά αλλά ποτέ δεν υπήρχε ο χρόνος για να αφοσιωθεί, αποκλειστικά, σε ένα και μόνο περιστατικό.

Τότε θυμόταν τον θείο της από την Γεωργία.  Είχε πάντα στην τσέπη του πουκαμίσου του ένα μικρό διαπασών και ναι… κούρδιζε τη φωνή του πριν αρχίσει να της αφηγείται ιστορίες  και να ψιθυρίζει ρυθμούς, της αλλοτινής πατρίδας.

Πολλές φορές, στα βράδια της εφημερίας, η Κάτια προσπαθούσε να μειώσει την υπερένταση και να συγκεντρωθεί στα περιστατικά που διαχειριζόταν παράλληλα, μουρμουρίζοντας νοητά, εκείνους τους ρυθμούς.

 Προερχόταν από μουσική οικογένεια και είχε σταλάξει μέσα της η συνήθεια να μετατρέπει την κάθε λέξη σε νότα. 
Έτσι για αυτήν, ο ανθρώπινος πόνος ντυμένος, με ένα μανδύα στωικότητας και δέους προερχόμενου από τα νοσοκομεία και το ιερό επάγγελμα τους φροντιστή υγείας, ήταν συνδεδεμένος με ένα ίσο, βυζαντινό.
Αντίθετα όταν επέστρεφε στο μικρό της διαμέρισμα και έπρεπε να διασχίσει την Αγίου Δημητρίου, οι ΄΄μουσικοί δρόμοι΄΄ και όλα, άλλαζαν…

Ο φοιτητόκοσμος και ο ήχος από τα μικρά ζωηρά καφέ και τα αυθόρμητα α καπέλα τραγούδια, ήταν ένα παρατεταμένο δυτικό λα-ύμνος της -λανθασμένης- αντίληψης ύπαρξης, της αθανασίας.
Υπήρχαν φορές και η Κάτια γινόταν ο κακός αγγελιοφόρος ενός επικείμενου θανάτου.
Προσπαθούσε να πάρει ύφος ουδέτερο, για να αναγγείλει στους συγγενείς μια μη αναστρέψιμη κατάσταση.

Μετά και αφού άλλαζε την άσπρη ρόμπα με τα άλλα ρούχα τα ΄΄πολιτικά΄΄ γινόταν πάλι μια απλή κοινή κοπέλα ετών 25 και έκλεβε στιγμές πλαστής, αθανασίας.
Στεκόταν έξω από τα ζωηρά καφέ της γειτονιάς της και άκουγε, άκουγε ώρα πολύ, τους συνομηλίκους της να λένε τραγούδια, από καρδιάς και πολλές φορές παράφωνα, υμνώντας πάντα τον έρωτα και ξορκίζοντας τον χωρισμό.
Μπαλάντες για τον έρωτα. Ζεϊμπέκικα για τον χωρισμό
Ήταν τα δικά της ξόρκια στους θανάτους-συναπαντήματα των προηγούμενων ωρών.
Κάπως έτσι την βοηθούσαν και οι μυρωδιές όταν τα μωσαϊκά της προκαλούσαν σύγχυση
Αλλιώτικο το αντισηπτικό τα ούρα και το αίμα από τις μυρωδιές του γωνιακού , ξενυχτάδικου,εστιατορίου με τη μεγάλη γκάμα από σούπες. 

Πολλές φορές έτρωγε εκεί, στον αιώνιο ΄΄Τσαρουχά΄΄ το δείπνο-πρωινό της. Της άρεσαν όλα, ακόμη και αυτό το περίεργο και διάσημο πιάτο που το έλεγαν Πατσά στη Θεσσαλονίκη και προκαλούσε αντιφατικά, γευστικά συναισθήματα σε κάθε ταξιδιώτη.
-Πόσο κακόηχο πιάτο. 
Σκεφτόταν…

Μόνο κοτόσουπα δεν έτρωγε γιατί την συνέδεε με την κουζίνα του νοσοκομείου και ήταν εξίσου τραυματικό, στα εκατομμύρια κοτόπουλα που θυσιάζονται υπέρ υγείας αλλά και στο προσωπικό του νοσοκομείου γιατί τους θύμιζε το …νοσοκομείο

Κοίταξε το ρολόι της και επιτάχυνε το βήμα προς την στάση. Ήταν στα όρια του χρόνου. 
-Σε λίγο τα ασθενοφόρα θα έφερναν τα περιστατικά
 Σκέφτηκε αλλά διόρθωσε αμέσως την σκέψη της: 
-Θα έφερναν τους ασθενείς.