Ο ΄΄Mikrocosmos΄΄ της Κάτιας Παπαδοπούλου

Σήμερα θέλω να σας συστήσω το Mikrocosmos της ξεχωριστής συναδέλφου Κάτιας Παπαδοπούλου.
Είναι ένα θεματικό ιστολόγιο βασισμένο σε μια ωραία δομημένη, ιδέα.

Καταγράφει και παρουσιάζει συνεντέυξεις ανθρώπων από όλους τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους που όμως έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν και να προσθέσουν, σε όσα, αξιόλογα συμβαίνουν και δε γνωρίζουμε αλλά κάνουν τον κόσμο καλύτερο και μεγαλύτερο.

Οι διαχειριστές του Mikrocosmos δίνουν το στίγμα τους με μια μικρή παράγραφο που αναδημοσιεύω.

΄΄Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας!
Ανοίγουμε ένα παράθυρο στον μικρόκοσμό μας για να γνωρίσουμε ανθρώπους με μεγάλες ιδέες, όνειρα και έργα. Το διαδικτυακό περιοδικό με συνεντεύξεις ανθρώπων σας συστήνει πρόσωπα ξεχωριστά, ιδιαίτερα με μεγάλες προσδοκίες και πίστη για ένα καλύτερα αύριο. Άνθρωποι με θέληση και νέες ιδέες αντιστέκονται, προσπαθούν και δίνουν την μάχη τους με τις δυσκολίες των καιρών.. Όσο άνιση κι αν είναι ή φαίνεται να είναι αυτή μάχη.

 Αν έχετε προτάσεις ή παρατηρήσεις ή μικρούς ήρωες που πιστεύετε ότι πρέπει να προβληθεί το έργο τους στείλτε το μήνυμά σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@mikrocosmos.gr ΄΄

Βιώνοντας την υπερπληροφόρηση και έχοντας, οι περισσότεροι, λίγο χρόνο να αφιερώσουμε στην ενημέρωση, εκτιμώ ότι η λύση ήταν είναι και παραμένει η υπογραφή αυτού που... ενημερώνει..

Η Κάτια ανήκει σε εκείνη τη Φυλή των ΜΜΕ που διατηρούν την αξιοπιστία τους, διαθέτουν φίλτρα, γνώσεις και σεβασμό στο χώρο που υπηρετούν. Μου σύτησε το εγχείρημα, πριν από λίγες ημέρες. Το πίστεψα, το στηρίζω και σας προτείνω να το παρακολουθείται. Τα πρόσωπα που παρουσιάζει θα τα συναντήσουμε στο άμεσο μέλλον.

΄΄Εκών καλός΄΄


Ο φίλος και καλός συνάδελφος Σάκης Τσολιάς  κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή μέ τίτλο ΄΄Εκών καλός'' . 

Την υπογράφει, συμβολικά, ως Εφεξής Αθανάσιος
 
Μια μετάβαση από τον κόσμο των γεγονότων και της ρεαλιστικής πραγματικότητας στη μαγεία των λέξεων και των συναισθημάτων.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 


ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΙ


Χάραμα πάλι.

 Κι όμως κάτι έχει αλλάξει
 Ήλιος ζεστός κυλάει στα κορμιά μας. 
Συντρίμμια συμμαζεύουμε,
 μα δεν πειράζει.

 Χάραμα πάλι. 
Κόκκινο, ροδοκόκκινο 
σαν να το έσκισε μαχαίρι 
κι είναι γεμάτο από ζωή 
το χάραμα ετούτο˙
και το νερό ξεχείλισε 
άφθονο να το πιούμε 
και η γης όλο καρπώνεται
κι ο σπόρος μεγαλώνει.

 Χάραμα πάλι. 
Τραγουδιστάδες άρχισαν τραγούδια να λαλούνε, 
αντίστροφα όμως μιλούν
 για φάτσες που γελούνε. 

Χάραμα πάλι. 
Ρυτιδιασμένα πρόσωπα 
όλο διατυμπανίζουν:
 "οι κόποι μας βλαστήσανε,
 οι τύχες μας αλλάξαν".


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ : ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΡΑΣΙΔΗΣ
ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ : ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΠΑΝΙΟΛΕΤΟΥ
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ - ΤΥΠΩΣΗ : ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΥΡΛΙΔΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΗΣΗ : ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΕΝΤΖΕΛΟΣ,ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΟΥΛΙΑ



Love Greece-Μια ιδέα ενάντια στην κρίση


Το www.lovegreece.com  είναι μια  πολύ ενδιαφέρουσα και ελπιδοφόρα ιδέα που παρά την κρίση έχει  πίστη στις δυνατότητες και στις προοπτικές της Ελλάδας και των ανθρώπων της


Μια εναλλακτική, μη κερδοσκοπική προσπάθεια δρομολογήθηκε με την ονομασία «lovegreece.com». Πρόκειται για τη δημιουργία μιας ικανής βάσης δεδομένων για το έργο των σύγχρονων Ελλήνων - που θα συνοδεύεται παράλληλα από μια οργανωμένη καμπάνια ενημέρωσης της Ελληνικής και της Διεθνούς Κοινής Γνώμης, «ανοιχτής» και στο ευρύ κοινό. Νεανικό, σύγχρονο και φρέσκο το περιεχόμενο του θα ανανεώνεται διαρκώς, επιμένοντας με τη λιτή αλλά μοντέρνα αισθητική του στην ουσιαστική προσέγγιση των προσώπων που φιλοξενεί.

 Η έναρξη της προσπάθειας, το πλάνο αλλά και οι σκοποί του «lovegreece.com», το οποίο αποτελεί μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος «Γ. & Α. ΜΑΜΙΔΑΚΗ», παρουσιάστηκαν την Πέμπτη 10 Απριλίου 2014 στο ξενοδοχείο “Electra Palace”, μαζί με ένα πρώτο δείγμα του τρόπου με τον οποίο οι πληροφορίες θα συγκεντρώνονται, παρουσιάζονται, αλλά και θα κοινοποιούνται εντός κι εκτός Ελλάδας.

Στόχος του «lovegreece.com», όπως ενημέρωσε η Τζίνα Μαμιδάκη, Πρόεδρος του Ιδρύματος «Γ. & Α. ΜΑΜΙΔΑΚΗ», είναι, «να συγκεντρωθούν και να παρουσιαστούν με τον πλέον σύγχρονο και διαδραστικό τρόπο, όλα όσα σημαντικά και “εξαγώγιμα” έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη Ελλάδα, σε όλους τους κλάδους και τομείς, της Οικονομίας, της Τέχνης, των Γραμμάτων, των Επιστημών, της Κοινωνικής Συμμετοχής, κ.ά. αποδεικνύοντας την δυναμική της χώρας και των ανθρώπων της.

VIDEO

Θα συνενώσουμε τις δυνάμεις μας με άλλες αξιόλογες προσπάθειες Οργανώσεων που προωθούν την ανακάλυψη νέων ταλέντων, τον εθελοντισμό, το ‘mentoring’ και την χρηματοδότηση ‘start up’ επιχειρήσεων για ένα ηχηρό αποτέλεσμα» τόνισε.

Πιο συγκεκριμένα, επιστήμονες, επιχειρ
ηματίες, επαγγελματίες, καλλιτέχνες, δημιουργικές ομάδες, πολίτες που ξεχωρίζουν για τις πρωτότυπες ιδέες τους, τις υπηρεσίες, τις γνώσεις, τα προϊόντα τους και την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο, κ.λπ. θα μπορούν να προταθούν-επιλεχθούν-παρουσιαστούν μέσα από την ιστοσελίδα του «lovegreece.com» και εν συνεχεία να ενταχθούν σε μια διεθνή καμπάνια ενημέρωσης, η οποία θα αξιοποιήσει όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ταυτόχρονα θα δημιουργηθούν video / ταινίες μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεις Τύπου, ειδικές εκδηλώσεις, δημοσιεύσεις & αφιερώματα σε διεθνή έντυπα, παρουσιάσεις σε τηλεοπτικά δίκτυα στην Ελλάδα και το εξωτερικό κ.λπ.

Το εγχείρημα θα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ταλαντούχους νέους, οι οποίοι επιχειρούν αξιόλογο και πρωτότυπο έργο, αλλά δεν είναι εύκολο να συνδεθούν με το ελληνικά και τα διεθνή κανάλια υποστήριξής τους.

 Επίσης θα προβάλλονται επιχειρήσεις, προϊόντα κάθε κατηγορίας και σημαντικές πρωτοβουλίες που ήδη είναι γνωστές εντός κι εκτός χώρας, αφού αποτελούν την "ναυαρχίδα" των ελληνικών προτάσεων στο εξωτερικό. Παράλληλα οι ‘ηγέτες’ θα κληθούν να λειτουργήσουν ως ‘μέντορες’ της νέας δημιουργικής γενιάς.

Το πλέον ενδιαφέρον είναι ότι η δράση στοχεύει να προσεγγίσει όλους τους Έλληνες, να τους εμπνεύσει και να τους κινητοποιήσει να συμμετέχουν ενεργά στην συγκέντρωση και την διάδοση της πληροφορίας.

Το Ίδρυμα Γ.& Α. Μαμιδάκη, δημιούργησε τις δομές, (το website, την βάση δεδομένων, τον μηχανισμό παρουσίασης των συμμετεχόντων ,τον συνδετικό - επικοινωνιακό μηχανισμό) και θα υποστηρίξει την σύνδεση της προσπάθειας με τις διεθνείς αγορές, μέσα από στρατηγικές συνεργασίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία με το LOVEGREECE.com:

Λία Φαληρέα: 6973099308 – Κατερίνα Μαμιδάκη 6981131168 ή στο i@lovegreece.com



΄΄Η μυστική πορεία΄΄ ένα θεατρικό από τον Σύλλογο ΄΄Οι Φίλοι της Μαριούπολης΄΄




Ἀγαπητὰ Μέλη - Ἀγαπητοὶ Φίλοι,

Σᾶς προσκαλοῦμε στὴν θεατρικὴ παράσταση "Η μυστικὴ πορεία", ἔργο ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν "ΑΣΚΗΤΙΚΗ" τοῦ Ν. Καζαντζάκη, ποὺ διοργανώνει ὁ σύλλογος "Οἱ Φίλοι τῆς Μαριούπολης", τὴν Κυριακὴ 13 πριλίου καὶ ὥρα 20:00 στὸ θλητικὸ Κέντρο τοῦ Ν. Ψυχικοῦ (Ρῆγα Φερραίου κα Μπουμπουλίνας- πλησίον ΜΕΤΡΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ).
                                                            
                                           ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

«Μια βαλίτσα μαύρο χαβιάρι» της Σοφίας Προκοπίδου

Με τρυφερότητα, ιδιάιτερο χιούμορ και παράθεση ιστορικών γεγονότων η Σοφία Προκοπίδου έπλασε μια σειρά απο διηγήματα που συνθέτουν τις αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών, στην πρώην ΕΣΣΔ και την Ελλάδα.
Στις 10 Απριλίου η συγγραφέας με "Μια βαλίτσα μαύρο χαβιάρι΄΄ ταξιδεύει στην Αθήνα για την παρουσίαση, του ξεχωριστού, αυτού βιβλίου, σε μια εκδήλωση με μουσική, αναγνώσεις και ιστορικές τεκμηριώσεις.

Χάρηκα πολύ όταν η Σοφία μου πρότεινε να μιλήσω για αυτό το βιβλίο. Κάθε διήγημα ΄΄γεννα΄΄ ήρωες πραγματικούς. Τους νιώθεις δίπλα σου. η σκέψη και τα συναισθήματά τους σε επηρρεάζουν και στο τέλος συνδέεσαι τρυφερά και φυσικά μαζί τους. 
Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό και παραθέτω ένα από τα αγαπημένα μου διηγήματα που περιλαμβάνεται στο βιβλίο με τίτλο: ΄΄Πως ο θείος Κώστας έφτυσε τον Λένιν''

Σας περιμένουμε να γνωρίσετε, όλους τους ήρωες στο Μέγαρο του Δημαρχείου Καλλιθέας.

                                                                                                                          Νατάσα Μποζίνη





«Μια βαλίτσα μαύρο χαβιάρι» είναι συλλογή 18 διηγημάτων με μία κεντρική ηρωίδα την Αντιγόνα που είναι στη θέση της ακροάτριας ή παρατηρήτριας, αλλά και πρωταγωνίστριας  στα γεγονότα που συμβαίνουν στην πρώην ΕΣΣΔ –και την Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια.

Οι τίτλοι των διηγημάτων (νουβελών ) λένε από μόνοι τους: «Ο μικρός Στάλιν», «Ο Αχιλλέας και ο Βοροσίλοβ», «Ο ξάδελφος Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β'» , «H γιαγιά Μαρία, o γάτος και o Στάλιν», «Πως ο θειος Κώστας έφτυσε το Λένιν», «Ο Όμηρος και η Μαρία Κάλλας», «Ο Αχιλλέας και το 26ο συνέδριο του ΚΚΣΕ». «Μυστική οργάνωση «Παιδαγωγική Εταιρία», «ΚΚΣΕ και το νεφρό της Αντιγόνας», «Ο «Γάμος» της 25ης Μαρτίου»…


Αλλά και τα υπόλοιπα διηγήματα: «Η γιαγιά – ρατσίστρια», «Η γριά Λεμόνα φεύγει στον Παράδεισο», «Γλυκό από  σύκα», «Το θέατρο του Αχιλλέα», «Οι θείοι Σόνια και Κόλια και η γουρούνα τους Κάτκα», «Ο Πατέρας Βάνια»,  «Η Βάλια, το ποδήλατο της και ο έρωτας του Βάνια», «Μια βαλίτσα μαύρο χαβιάρι»,  επίσης αναφέρονται στις προσωπικές ιστορίες που διαδραματίζονται στην εποχή μεγάλων ιστορικών αλλαγών.

Οι ήρωες περνούν από πολλές συμπληγάδες και φτάνουν σε ένα και μοναδικό καταφύγιο που έχει μόνιμες αξίες και τους δυναμώνει για να συνεχίζουν τη Ζώη τους. Είναι η αγάπη και αθωότητα, που τους σώζει και τους δίνει ελπίδα και ευτυχία. Όλοι τους είναι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι γιατί μπόρεσαν και επιβίωσαν με όχημα τη απόλυτη πίστη ότι ... η ζωή είναι ωραία  ότι και αν μας επιφυλάσσει η μοίρα, γιατί το κάθε τέλος είναι και μια αρχή.

                                             Σοφία Προκοπίδου

 Η συγγραφέας



Η Σοφία Προκοπίδου είναι δημοσιογράφος. Στην Ελλάδα ζει  από το 1990. Είναι φιλόλογος της ρωσικής φιλολογίας και εργάστηκε πολλά χρόνια στη Μέση εκπαίδευση ως καθηγήτρια στο Σότσι της Ρωσίας.
Τα τελευταία 16 χρόνια εργάζεται  στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ. 

Έχει γράψει στην ελληνική γλώσσα δυο θεατρικά έργα «Η χώρα των μανταρινιών» και «Η Ρόζα και η ‘Αντα»  και μια συλλογή διηγημάτων  «Μια βαλίτσα μαύρο χαβιάρι» που  είναι και το πρώτο της λογοτεχνικό βιβλίο. 





Πως ο θειος Κώστας έφτυσε τον Λένιν

Η Αντιγόνα λάτρευε τη Μόσχα. Η Κόκκινη Πλατεία της πρωτεύουσας ήταν τόπος προσκυνήματος. Όσες φορές  πήγαινε στη Μόσχα κάθε φορά  πήγαινε και  στην Κόκκινη Πλατεία. Αλλά ποτέ δεν μπήκε στο Μαυσωλείο, όπου βρισκόταν το λείψανο του «πιο ανθρώπινου ανθρώπου», όπως έλεγε το κόμμα. Ήταν ο Λένιν.  Παλιά δεν άντεχε τις τεράστιες ουρές, δεν της άρεζε να περιμένει τόσο πολύ, για να ικανοποιήσει  την περιέργειά της. Αλλά τα τελευταία χρόνια, μετά την κατάρρευση της χώρας, δεν υπήρχαν πια ουρές και θα μπορούσε άνετα να δει τον «Αγαπητό  Λένιν»
Ο λαός μετά τη στροφή στον καπιταλισμό δεν ήθελε πλέον το Λένιν και το σύνθημα «Το έργο του Λένιν ζει!» το έκαναν: «Το σώμα του Λένιν ζει!» Βέβαια στα ρωσικά ήταν  εύστοχο  λογοπαίγνιο γιατί το «έργο» λεγόταν  «ντέλο» και το σώμα «τέλο». Ήταν σαρκαστικό, αλλά οι άνθρωποι, που έπαψαν να φοβούνται πλέον το Λένιν, ήθελαν να εκφραστούν. Τόσα χρόνια περίμεναν να πουν την  αλήθεια, αυτό που αισθάνονταν  στην πραγματικότητα. Ότι  το σώμα του βρίσκεται στη  σαρκοφάγο και είναι εκτεθειμένο  για προσκύνημα, αλλά ακόμα «υπάρχει».



«Πάμε να το δούμε το Λένιν, γιατί μάλλον θα τον θάψουν επιτέλους και θα μετανιώσεις που  έχασες την τελευταία ευκαιρία να τον δεις. Ανήκει στην  ιστορία και πρέπει να τη σεβόμαστε»,  πρότεινε ο φίλος της Αντιγόνα, ο Νίκος Σιδηρόπουλος,  ένας Έλληνας Μοσχοβίτης ιστορικός.

Η Αντιγόνα συμφωνούσε ότι έπρεπε να έχει τη δική της άποψη για το λείψανο του Λένιν  και δέχτηκε την πρόταση του φίλου της.

Αλλά δεν τους άφησαν να μπουν. «Ο Λένιν είναι σε συντήρηση», έλεγε η γραπτή ανακοίνωση.

Δεν χάνουμε και τίποτα, πάμε για καφέ  είπε η Αντιγόνα. Ουσιαστικά είχε δεχτεί την πρόταση του Νίκου γιατί δεν ήθελε να του χαλάσει το χατίρι.

Κι ο Νίκος χάρηκε γιατί είχε πάει πολλές φορές. Ως μοσχοβίτης  τακτικά  φιλοξενούσε τους συγγενείς του από το Καζακστάν και τη Νότια Ρωσία. Και σε  όλους έκανε ξενάγηση στην πρωτεύουσα και την Κόκκινη Πλατεία με αποκορύφωμα την επίσκεψη στο Μαυσωλείο. Ήταν δρομολόγιο καθιερωμένο για τον κάθε σοβιετικό πολίτη – επισκέπτη της Μόσχας.  Κουραζόταν  πάντα να ικανοποιήσει την περιέργεια συγγενών και φίλων του, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Η  φιλοξενία ήταν άγραφος νόμος: δεν υπάρχει «δεν μπορώ», «δεν έχω χρόνο» ή «δεν έχω χρήματα», υπάρχει μόνον «πρέπει».

«Κρατάμε συγγένειες και φιλίες εμείς οι Έλληνες,  καμιά φορά γινόμαστε και θύματα,  εγώ πήρα απόφαση να μη χαλάσω σχέσεις με κανέναν και έκανα ότι μπορούσα να μείνουν όλοι πάντα ικανοποιημένοι», είπε ο Νίκος.  «Μόνο το θείο τον Κώστα φοβόμουν να τον πάω στο Μαυσωλείο, γιατί ο θειος μου είχε ένα απώτερο σκοπό στη ζωή του, να δει τον Λένιν και να τον φτύσει. Ήταν φούρναρης και σε όλη του τη ζωή έψηνε ψωμί, αγαπούσε πολύ τη δουλειά του. Αλλά είχε και ένα μίσος για τον  Λένιν και τον Στάλιν. Ήταν ένθερμος αντικομουνιστής. Αυτό έγινε μετά, όταν εξόρισαν την οικογένειά του σε 24 ώρες από το Κουμπάν, και αυτός δεν πρόλαβε καν να τους δει, γιατί δούλευε στο μεγάλο φούρνο σε μια άλλη πόλη μερικά χιλιόμετρα μακριά και δεν ήξερε τίποτα. Πληγώθηκε πολύ. 

Η Αντιγόνα αμέσως ζωντάνεψε: «Θέλω να τον γνωρίσω!», είπε.

«Ο θείος Κώστας έχει πεθάνει το 1998, στην Αθήνα. Και μέχρι το τέλος της ζωής του δεν συγχώρησε τους κομμουνιστές για όλα αυτά που πέρασε αυτός και η οικογένεια του. Εξορίες, φυλακές και θάνατοι.  Τον μισούσε τον Λένιν, και θεωρούσε το κομμουνιστικό  κόμμα απάνθρωπο γιατί με σημαία «την ανθρωπιά» είχε φέρει μεγάλες δυστυχίες στον αθώο κόσμο και στους Έλληνες.



===

Τελικά ο Νίκος δεν γλίτωσε από τον «επικίνδυνο» θείο.  Πριν την αναχώρηση του θείου Κώστα για πάντα στην Ελλάδα, το Νοέμβριο του 1989, όταν ήταν όλα τα  έγγραφα ανάκτησης της ελληνικής ιθαγένειας τακτοποιημένα, ξαφνικά ο θείος εξέφρασε την επιθυμία να πάει στο Μαυσωλείο, ενώ ήταν  στην τελική ευθεία της "μεγάλης ιδέας",  της φυγής στην Ελλάδα..

«Παραγγείλαμε εισιτήρια για το τρένο από το σιδηροδρομικό σταθμό «Κιέβσκι» και μου λέει «Όχι, θέλω αύριο, πριν φύγω στην Ελλάδα, να με πας  στο Μαυσωλείο! Να τον αποχαιρετήσω».

«Μα θείε, εσύ  ποτέ δεν ήθελες τον Λένιν, έλεγες ότι είναι για φτύσιμο αυτός ο άνθρωπος!»
«Ακριβώς γι’ αυτό θέλω να πάω να τον δω πριν φύγω από αυτήν την καταραμένη χώρα!»
Ο Νίκος κάτι υποψιάστηκε, γιατί ήξερε καλά τον θείο του. Ήταν ξεροκέφαλος και  πεισματάρης, αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, να του πάει κόντρα. Ήταν ο  αγαπημένος και σεβαστός θείος. 

Στην Κόκκινη Πλατεία περίμεναν πολύ ώρα στη μεγάλη ουρά  που ξεκινούσε  από το πάρκο. Πριν την είσοδο στο Μαυσωλείο, μπροστά στη φρουρά, τους  αστυνομικούς και τους ανθρώπους της υπηρεσίας πληροφοριών ο θείος Κώστας  έβγαλε το καπέλο του, έκανε  ένα τριπλό σταυρό και είπε φωνακτά: «Επιτέλους, διάβολε, θα σε δω και θα σε φτύσω! "  και μπήκε μέσα.



Θυμάμαι από το φόβο έβγαλα κρύο ιδρώτα, κόπηκαν τα πόδια μου .
Ομολογώ,  ήμουν πολύ θυμωμένος μαζί του. Το 1989, παρά τις δημοκρατικές αλλαγές  στη χώρα, ακόμα δεν μπορούσαμε  να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Υπήρχε και ο κίνδυνος της απαγόρευσης της εξόδου από τη χώρα. Και εγώ δεν άντεχα να έχω προβλήματα εξαιτίας του καπρίτσιου του θείου μου. Άρχισα να τον παρακαλάω να μην το κάνει. Δηλαδή να μη φτύσει τον Λένιν. Ο θείος δεν συμφωνούσε μαζί μου, επέμενε πως πρέπει να το κάνει στη μνήμη της μάνας του, του πατέρα του, των αδελφών του που σκοτώθηκαν στα γκούλαγκ, και αυτών που έμειναν ζωντανοί, η ζωή τους έγινε  κόλαση στη Σιβηρία  και  το Καζακστάν».

«Μη με παρακαλάς, θα το κάνω, γι’ αυτό ήρθα», επέμενε ο θείος.



Ο Νίκος ξαφνικά δάκρυσε από την αδυναμία του και του είπε: «Θείε μου, εσύ αύριο φεύγεις στην Ελλάδα, αλλά εγώ θα μείνω εδώ. Σπουδάζω, θέλω να βρω καλή δουλειά να κάνω καριέρα. Δεν θα φτύσεις το Λένιν, θα φτύσεις το μέλλον μου!»

Ο θείος κοίταξε τον αδύναμο ανεψιό του και προβληματίστηκε. Σίγουρα αγαπούσε τον Νίκο, το γόνο του γένους Σιδηρόπουλου, αλλά  η συγκίνησή του κράτησε για κάποια δευτερόλεπτα και επέμενε: «Πρέπει να τον φτύσω είναι σημαντικό αυτό και για  εσένα, Αν τον φτύσω τότε θα απελευθερωθούμε απ’ αυτόν το διάβολο, θα είσαι πιο  ελεύθερος,  περήφανος». Ο Νίκος κατάλαβε ότι έρχεται το τέλος του. Αμέσως φαντάστηκε πως συλλαμβάνουν το θειο του και τον ίδιο μαζί του, τους πάνε στην Ασφάλεια, τους ανακρίνουν προσπαθώντας να αποκαλύψουν  σε  ποια μυστική υπηρεσία ξένης χώρας υπηρετούν. Μετά του ήρθε μια παρήγορη ιδέα. «Αν μας συλλάβουν θα πω ότι ο θειος μου είναι τρελός…», σκέφτηκε.

Πλησίαζαν  πια τη σαρκοφάγο. Ο Νίκος  περίμενε τα χειρότερα. Ο θυμωμένος θείος με ένα ύφος αυστηρό, πήγε κοντά στον Λένιν, κοίταξε το πρόσωπο του για μερικά δευτερόλεπτα και είπε ψιθυριστά, αλλά ο Νίκος το άκουσε. «Σε φτύνω όχι με τα σάλια μου, γιατί ο Νίκος δεν με αφήνει να το κάνω, απλά σε φτύνω με όλη μου την ψυχή, να το ξέρεις!»  Και έκανε μια απειλητική κίνηση προς τη σαρκοφάγο.

Ο Λένιν ήταν «αδιάφορος» για όλα αυτά. Και ξαφνικά  ο θείος Κώστας συνειδητοποίησε  ότι ο Λένιν δεν είναι τίποτα,  είναι  ένα απλό συνηθισμένο ταλαιπωρημένο  πτώμα που πάνω από μισό αιώνα περιμένει να μπει στο χώμα και δεν το αφήνουν. Τότε ο θείος Κώστας, συγκινήθηκε. Λυπήθηκε το πτώμα του Λένιν. Σκέφτηκε «ίσως είναι κατάρα για  ολόκληρο το λαό, που δεν τον θάβουν. Και αν τον έθαβαν ίσως η χώρα δεν θα είχε περάσει τόσες δοκιμασίες και δυστυχίες από το κόμμα του Λένιν. Τον κοίταξε ακόμα μια φορά, και γύρισε το κεφάλι του στο φρουρό. Όλος ο θυμός του πήγε σ’ αυτόν, τον κοίταξε και αυτόν αυστηρά και του είπε φωναχτά «Γεια σας! Και αντίο!» Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και βγήκε έξω με βήματα μεγάλα και δυνατά.

Ο Νίκος δεν πίστευε στα μάτια του. «Σώθηκα, σκέφτηκε. σώθηκε και ο θείος, τώρα μπορεί να φύγει στην Ελλάδα!» 


===

Χαιρετίζοντας το  θείο Κώστα  στο σιδηροδρομικό σταθμό Κίεφσκι, ο Νίκος σκέφτηκε ότι  τελικά ίσως είχε δίκιο ο θείος. Πριν φύγει στην Ελλάδα τον έβλεπε πράγματι απελευθερωμένο,  χαρούμενο και ομιλητικό. Έλεγε μια παλιά  ιστορία που του συνέβη  πριν την εξορία στη Σιβηρία:

«Μια φορά στο φούρνο μου έπεσε μια βεβαίωση από την τσέπη μου  στο καζάνι με το ζυμάρι και δεν το πρόσεξα, ενώ τη χρειαζόμουν  για μια δουλειά. Έψαχνα παντού και μετά από μέρες μου την έφερε μια θυμωμένη κυρία που τη βρήκε στο ψωμί της.

 Άρχισε να μου  λέει πως θα με καταγγείλει στο Σοβιέτ, γιατί δεν τηρώ τους κανόνες  υγιεινής και διάφορες άλλες απειλές. Ήταν όμορφη. Και ξαφνικά της είπα: «Είσαστε πολύ καλή κυρία μου, και αν δεν βρίσκατε το χαρτί αυτό, δεν θα σας γνώριζα ποτέ, και χαίρομαι πολύ που σας γνώρισα».



Η κύρια κοκκίνισε, έκλεισε αμέσως το στόμα της  και βιαστικά έφυγε.  Αλλά, ξέρεις, κατάλαβα πως  εγώ της άρεσα, της άρεσαν και αυτά που της είπα!»



Πως φιμώνουν τον Ρωμιό; Με το ΄΄νόμο΄΄ τον φιμώνουν

Προσπάθησα να αγιάσω απόψε και να κοιμηθώ πάραυτα. 3 ξυπνητήρια και δυο φίλοι ανέλαβαν την πρωινή αφύπνιση με τηλέφωνα καμπάνες και Ιμάμηδες για να προλάβω τα λημέρια του δημοσίου.
 Όλος ο σχεδιασμός πάει στα σκουπίδια.

 Κατάπια με δυσκολία, τα της Ραχήλ Μακρή που ανακαλύπτει φασίστες και στα δημητριακά αλλά μου έκατσε στο λαιμό η μαντάμ Ευτέρπη Κουτζαμάνη Εισαγγελέας του Α. Πάγου που μετά την επιστολή Δένδια για βίντεο της Χ.Αυγής παρήγγειλε :

«εάν στο μέλλον επαναληφθεί από οποιονδήποτε και υπό οποιαδήποτε ιδιότητα η χρήση παρανόμως κτηθέντος οπτικοακουστικού υλικού να κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία, έστω κι αν ο υπαίτιος είναι βουλευτής εν ενεργεία».
Μάλιστα, υπογραμμίζει η κυρία Κουτζαμάνη ότι «τα παραγγελθέντα ισχύουν και για κάθε άλλο αυτόφωρο κακούργημα».

Σε απλά e-καλλιαρντά θα πηγαίνουμε αυτόφωρο όσοι ανεβάσουμε οπτικοακουστικά(προερχόμενα από υποκλοπή) που μπορεί και να στοιχειοθετούν….. ποινικό αδίκημα παρά το ότι η νομοθεσία το επιτρέπει ενώ απαγορεύει τη δημοσιοποίηση υλικού που απειλεί την εθνική ασφάλεια .

ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟ Η ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΦΟΡΑΕΙ ΓΡΑΒΑΤΑ



Αν  «η ενημέρωση είναι ψυχή της δικαιοσύνης» όπως έλεγε το 1824 ο Ιάκωβος Μάγερ τότε η παραπληροφόρηση είναι ο ψυχοβγάλτης διάλος, που φοράει γραβάτα και κάνει πετυχημένα deal  από το 1941 εως σήμερα.
 
Αφορμή της ανάρτησης είναι η κατάργηση του Αγγελιόσημου που θα οδηγήσει στην κατάρρευση των δημοσιογραφικών ασφαλιστικών ταμείων.

Ίσως δε γνωρίζεται ότι είναι από τα ελάχιστα που όχι μόνο δεν επιβαρύνουν, με κανένα κόστος το κράτος αλλά ούτε τους....εργοδότες

Φυσικά οι εργαζόμενοι όχι απλώς καταβάλλουν τις εισφορές τους αλλά αυτές είναι και πολύ υψηλές...
Οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ  σε αντίθεση με όλους τους άλλους, Έλληνες επιχειρηματίες, κατάφεραν να μην πληρώνουν και παράλληλα να δικαιούνται και οι ίδιοι, σύνταξη, απο τα δημοσιογραφικά ταμεία... 

Η ιστορία ξεκινά από το 1941 που λόγω των τότε συνθηκών ίσως επέτρεπε να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις, για να ενισχυθούν οι επιχειρήσεις ΜΜΕ, προς όφελος των πολιτών.
Φυσικά όταν η οικονομική κατάσταση εξομαλύνθηκε αυτός ο κλάδος επιχειρήσεων συνέχισε να αξιοποιεί το ΄΄δωράκι΄΄και στις χρυσές εποχές.

Με πολύ απλά λόγια αντί οι εργοδότες να καταβάλλουν εισφορές, εισέπραταν από τους διαφημιζόμενους στα ΜΜΕ, ένα ποσό που το λένε Αγγελιόσημο. Αυτό κατέθεταν στα ταμεία.
...Αν το κατέθεταν και δεν το είχαν καταχραστεί όπως έκαναν πολλοί και διέπραξαν ποινικό αδίκημα που ουδέποτε τιμωρήθηκε.  
 Αντίθετα είχαν τη χαρά και πολλών ρυθμίσεων στα χρέη τους που και αυτά, πολλοί δεν κατέβαλλαν.

Μικρή αλλά ουσιαστική λεπτομέρεια: Μπορεί να χρωστούσαν ξένα λεφτά αλλά ...έπαιρναν  ασφαλιστική ενημερότητα από άλλα ταμεία και έκαναν τη δουλειά τους, αφού το κράτος δεν απαιτούσε να είναι ασφαλιστικά ενήμεροι, σε αυτά που εισέπραταν, αλλά δεν απέδιδαν.

Η γράφουσα έχει κάνει πολλά ΄΄χιλιόμετρα΄΄ και προτάσεις, σε συναντήσεις με φορείς, συνεδριάσεις, συνέδρια και διοικητικά συμβούλια  του κλάδου, αλλά ήταν όλα μάταια...
Σε αυτό το Blog θα βρείτε κείμενα και προτάσεις που πλέον είναι στοιχεία ιστορίας και όχι ζώσας πραγματικότητας.


Το Αγγελιόσημο λοιπόν μπήκε στο στόχαστρο για τρεις λόγους.
Καταρχήν η ανάπτυξη των ΜΜΕ στο διαδίκτυο. Μάχες δώσαμε για να ρυθμιστεί η εργασία και οι εισφορές στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Όλες χαμένες...
Η άναρχη κατάσταση βολεύει γιατί να ρυθμιστεί όπως στις άλλες χώρες; 
Εξάλλου εντώ είναι Ελλάντα.

Ο δεύτερος λόγος είναι η κρίση που μείωσε τη διαφήμιση έτσι οι διαφημιστές και οι διαφημιζόμενοι άρχισαν να πιέζουν να μειωθούν τα κόστοι. Το Αγγελιόσημο ήταν ένας ωραίος στόχος που προσφέρεται και για παραπληροφόρηση, με μεγάλη επιτυχία...

Ο τρίτος λόγος είναι η κατάρευση των εργασιακών σχέσεων.
Σιγά μην αποδεχτούν τώρα οι εργοδότες να βάλλουν το χέρι στην τσέπη. Εδώ δεν το έκαναν στις χρυσές εποχές χωρίς νομικό πλαίσιο να τους κατοχυρώνει.
Αυτή είναι η πικρή μικρή ιστορία των Ελληνικών ΜΜΕ.

Σας παραθέτω καταρχήν την είδηση 
  



Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το Site του ΕΔΟΕΑΠ (Ενιαίος Δημοσιογραφικός Οργανισμός Επικουρικής Ασφάλισης Περίθαλψης) που τυγχάνω μέλος και για δεύτερη φορά αιρετός αναπληρωτής αντιπρόεδρος.
Κάτι άλλα ΄΄πονήματα΄΄ για τα οποία εργάστηκα σε επιτροπές κλπ για την ασφάλιση και το αγγελιόσημο υπάρχουν και 
 ΕΔΩ 

                                                                                                                          Νατάσα Μποζίνη


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟΥ
"Διαβάστε πλήρη και τεκμηριωμένη την ιστορία  του πολυσυζητημένου βασικού μας πόρου που για το Ταμείο μας επέχει θέση οιωνεί εργοδοτικής εισφοράς και υποκαθιστά την απουσία χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.

ΛΑΧΕΙΟ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ – ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟ

 Το Λαχείο Συντακτών κατοχυρώθηκε με νόμο από την κυβέρνηση Μεταξά. Με τη λειτουργία του θεσμού της Κοινωνικής Ασφάλισης τέθηκε το πρόβλημα της εξεύρεσης πόρων. Η μόνη ενδεικνυόμενη λύση φαινόταν η επιβολή ποσοστού επί της τιμής πώλησης των εφημερίδων. Η τότε Κυβέρνηση όμως, ασκώντας πολιτική διαδόσεως του Τύπου, αποφάσισε    να μην επιβάλει το ποσοστό αυτό, αλλά αντίθετα με το Ν. 1093/1938 κατοχύρωσε το Λαχείο Συντακτών και έθεσε συνέταιρους σε αυτό τις Ενώσεις Συντακτών όλης της Ελλάδας.


Το Αγγελιόσημο θεσπίστηκε στην Κατοχή (Ν. 165/1941 και 1151/1942) με σκοπό να ενισχυθεί το Ταμείο Ανεργίας, το οποίο είχε επιβαρυνθεί από την υποχρεωτική διακοπή πολλών εφημερίδων από τις δυνάμεις κατοχής. Αυτό το μέτρο ίσχυε σε όλη τη διάρκεια της κατοχής.

Μεταπολεμικά αποτέλεσε τον πόρο του Ταμείου Ασφάλισης του Διοικητικού Προσωπικού των Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών – μελών της ΕΠΗΕΑ – του ΛΕΑ (Λογαριασμού Επικουρικής Ασφαλίσεως), ορίσθηκε σε ποσοστό 15% επί των μικρών αγγελιών και των διαφημίσεων των ημερησίων εφημερίδων Αθηνών.

 Η πολιτική της συνεργασίας και της αλληλεγγύης εγκαταλείφθηκε μετά την απελευθέρωση και η Ένωση Συντακτών περιορίσθηκε στο Λαχείο Συντακτών, εγκαταλείποντας το αγγελιόσημο, πλην ενός μικρού ποσοστού 2%, ενώ η  Ένωση Προσωπικού διατήρησε το μεγαλύτερο μέρος του αγγελιοσήμου (10% μέχρι το 1960 και 8% αργότερα). Οι δύο αυτοί πόροι αναπτύχθηκαν παράλληλα μέχρι το 1967 και τα έσοδά τους πήγαιναν στις τέσσερις ενώσεις συντακτών (Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Βόλου και Πατρών) και τις δύο Ενώσεις Προσωπικού (Αθηνών και Θεσσαλονίκης).

Τα κέρδη από το Λαχείο Συντακτών κατανέμονταν σύμφωνα με το Ν.Δ. 3016/1950 ως ακολούθως:

Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών ΕΣΗΕΑ μετά του Οργανισμού Επικουρικής   Ασφαλίσεως
75%
Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων   Μακεδονίας-Θράκης ΕΣΗΕΜΘ
15%
Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου   Ηπείρων Νήσων ΕΣΗΕΠΗΝ
6%
Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας   Στερεάς Ελλάδος ΕΣΗΕΘΣΕ
4%

Τα έσοδα από το αγγελιόσημο Αθηνών (15% επί των διαφημίσεων κατανέμονταν μέχρι το 1966 ως εξής:

Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών ΕΣΗΕΑ
2%
Ένωση Προσωπικού Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών ΕΠΗΕΑ
10%
Ένωση Εργατών Τύπου Αθηνών ΕΕΤΑ
3%

Το 1960 η Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών σύμφωνα με το Ν. 4041/1960 οικειοποιήθηκε ποσοστό 4% του αγγελιοσήμου. Έτσι η ΕΣΗΕΑ απώλεσε το 2% και η ΕΠΗΕΑ μείωσε το ποσοστό της σε 8%.
Τα έσοδα από το αγγελιόσημο Θεσσαλονίκης (12% επί των διαφημίσεων) κατανέμονταν μέχρι το 1966 ως εξής:

Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας   Θράκης ΕΣΗΕΜΘ
15%
Ένωση Υπαλληλικού Προσωπικού Ημερησίων Εφημερίδων   Θεσσαλονίκης ΕΥΠΗΕΘ
30%
Ταμείο Πρόνοιας και Προστασίας Συνταξιούχων   Δημοσιογράφων Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλονίκης
55%

ΕΔΟΕΑΠ- Ν.Π.Ι.Δ.

Η κατάργηση του Λαχείου Συντακτών δημιούργησε τεράστιο κενό και η Εθνική Κυβέρνηση, για να μη διακινδυνεύσουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί των συντακτών, προέβη με τον ΑΝ 248/1967 στην ίδρυση του Ενιαίου Δημοσιογραφικού Οργανισμού Επικουρικής Ασφαλίσεως και Περιθάλψεως τον οποίο προικοδότησε με το προϊόν αγγελιοσήμου 17/20 επί των πάσης φύσεως διαφημίσεων και καταχωρήσεων στις ημερήσιες εφημερίδες.


Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 248/1967 οι μετέχουσες στον νεοσύστατο ΕΔΟΕΑΠ τέσσερις Ενώσεις (Ε.Σ.Η.Ε.ΑΕ.Σ.Η.Ε.Μ.Θ.Ε.Π.Η.Ε.Α.Ε.Π.Η.Ε.Θ.) υποχρεώθηκαν να συνεισφέρουν κατ΄αναλογία ορισμένα ποσά από τις περιουσίες τους προκειμένου να δημιουργηθεί ο νέος Οργανισμός.

Ο υπό την τότε Ελληνική Κυβέρνηση ιδρυθείς ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΕΩΣ  είχε ανάγκη την αμέριστη υποστήριξη της πολιτείας για την πλήρη εφαρμογή του ψηφισθέντος αναγκαστικού νόμου 248.

Έκτοτε οι εργοδότες των ΜΜΕ απαλλάσσονται διά του νόμου από τις υποχρεωτικές εργοδοτικές εισφορές για την περίθαλψη και η Πολιτεία ΔΕΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΣΚΛΗΡΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ.

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Καθώς το Σύνταγμα της χώρας επιτάσσει την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας για την ενημέρωση των πολιτών, την οποία και προστατεύει ως όρο της Δημοκρατίας, είναι καθολικά και αντικειμενικά παραδεκτό και διεθνώς ότι ο ΤΥΠΟΣ δεν αποτελεί προϊόν, εμπόρευμα ή υπηρεσία, που διακινείται με βάση εμπορικά συναλλακτικά ήθη και νομολογίες. 

Δηλαδή, ο ΤΥΠΟΣ, η Πληροφόρηση, η Είδηση, η Ενημέρωση του Έλληνα πολίτη προστατεύεται κατά το Σύνταγμα από την πολιτεία ως δημοκρατικό δικαίωμα όλων των πολιτών.
Η παραδοχή ότι ο ιδιοκτήτης/εργοδότης ΜΜΕ δεν διακινεί προϊόν με βάση το Εμπορικό Δίκαιο, αλλά υπηρετεί με την επιχείρησή του, όπως και ο δημοσιογράφος με την εργασία του, το υπέρτερο κοινωνικό συμφέρον, οδήγησε στην εφαρμογή του ανωτέρω νόμου.

Βάσει των διατάξεων αυτού οι εργοδότες των ΜΜΕ απαλλάσσονται από εργοδοτική εισφορά για την περίθαλψη και καταβάλλουν χαμηλότερη από άλλους εργοδότες (π.χ. ΙΚΑ) εισφορά, δηλαδή 9,5% στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ (κλ. ΤΣΠΕΑΘ) για τους κλάδους Σύνταξης (7,5%) και Ανεργίας (2%).
  • Με το θεσμοθετημένο αγγελιόσημο, που υπέχει, έτσι, για τον ΕΔΟΕΑΠ θέση εργοδοτικής εισφοράς
  • με μηδενική χρηματοδότηση των Ταμείων μας από την Πολιτεία αλλά και
  • με τον αυτοδιοίκητο και αυτοδιαχειριζόμενο χαρακτήρα του Οργανισμού μας ως Ν.Π.Ι.Δ., το Ταμείο μας οδηγήθηκε από τις εκλεγμένες Διοικήσεις του στο να αποτελεί σήμερα έναν πρότυπο ευρωπαϊκό Οργανισμό Υγείας που καλύπτει στους κλάδους της Περίθαλψης, της Επικούρησης και του Εφάπαξ, για 20000, περίπου, ζωές.
Η εργασία των μελών μας, μελών των 4 Ενώσεών μας (ΕΣΗΕΑ-ΕΣΗΕΜΘ-ΕΠΗΕΑ-ΕΠΗΕΘ) παράγει υπεραξία στη διαφημιστική δυναμική κάθε ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και διαδίκτυο).

Είναι, δηλαδή, άρρηκτα συνδεδεμένη η δημοσιογραφική εργασία/επιτυχία στο ρεπορτάζ με την κυκλοφοριακή επιτυχία π.χ. της εφημερίδας, η επιχειρηματική βιωσιμότητα της οποίας, με τη σειρά, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη διαφημιστική αγορά. (Πράγμα που σημαίνει, ότι όσο πιο δυναμική είναι η συμμετοχή και η εργασία των μελών μας στην έκδοση, τόσο πιο πολύ επιδιώκουν ο διαφημιστής και ο διαφημιζόμενος να προβάλλονται στο Μέσο αυτό).

Η συμμετοχή των εργαζομένων στα ΜΜΕ σε αυτή την παραγωγική  διαδικασία κρίνεται ως μείζονος σημασίας για τη βιωσιμότητα του Μέσου και άρα για την πλουραλιστική ενημέρωση του Έλληνα πολίτη.
Γιατί όσο πιο πολλά ΜΜΕ υπάρχουν, τόσο πιο ουσιαστικός και δημοκρατικός είναι ο διάλογος της κοινωνίας και η ενημέρωση των πολιτών.

ΤΑ ΕΩΛΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Αυτή είναι η ιστορία και το πλαίσιο της δημιουργίας, της κατοχύρωσης και της θεσμικής λειτουργίας του αγγελιοσήμου που αν δεν υπήρχε τότε:
-          Τα Ελληνικά ΜΜΕ θα ήταν λιγότερα
-          Οι θέσεις εργασίες λιγότερες
-          Τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία υπό διάλυση
-          Η επιβάρυνση του Έλληνα φορολογούμενου μεγαλύτερη
Αντίθετα σήμερα:
-          υπάρχουν πολλά ΜΜΕ αποκλείοντας τα μονοπώλια στην ενημέρωση
-          υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας
-          τα Ταμεία μας είναι υγιή και δεν επιβαρύνουν τον φορολογούμενο πολίτη, αλλά επιχειρηματίες και επιχειρήσεις που επιλέγουν ελεύθερα να διαφημιστούν σε κάθε Μέσο.

Τα έωλα επιχειρήματα ότι το αγγελιόσημο πληρώνει ο Έλληνας καταναλωτής γιατί επιβαρύνεται η τιμή του προϊόντος από τη διαφήμισή του(!) είναι παντελώς ψευδή και αστήρικτα, καθώς το διαφημιστικό κόστος ορίζεται με κανόνες της ελεύθερης αγοράς και η μη επιβάρυνσή του με το αγγελιόσημο θα ωφελήσει μόνο τους διαφημιστές και τους εργοδότες μας, όχι, όμως, τους πολίτες και τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.

Σε κάθε περίπτωση η επιδιωκόμενη από εμπορικά συμφέροντα κατάργηση του Αγγελιοσήμου θα μεταφέρει το βάρος της Κοινωνικής μας Ασφάλισης στην Πολιτεία, άρα στους φόρους όλων των Ελλήνων πολιτών, καθώς τα Ταμεία μας θα χρηματοδοτούνται πλέον από τον Κρατικό Προϋπολογισμό!
ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΜΕ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕ

ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΜΑΣ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ

Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ φορολογούνται όπως κάθε Έλληνας πολίτης με υποχρέωση μάλιστα των δημοσιογράφων σε Πόθεν Έσχες. Συμβάλλουμε έτσι στη χρηματοδότηση από τμήμα των φόρων μας στην καταρρέουσα και βαθιά νοσούσα Δημόσια Υγεία, το ΕΣΥ και τον ΕΟΠΥΥ, χωρίς να κάνουμε χρήση των υπηρεσιών τους!
  • Αν το αγγελιόσημο καταργηθεί ή μειωθεί, τότε:
-          Κινδυνεύουν άμεσα με κλείσιμο και λόγω της κρίσης πολλά ΜΜΕ
-          Μειώνονται οι θέσεις εργασίας
-          Μειώνονται οι εισφορές και καταστρέφονται τα Ταμεία μας
-          Το 20% του αγγελιοσήμου, φυσικά θα μοιραστεί ανάμεσα σε εργοδότες και διαφημιστές
-          Οι διαφημιζόμενοι δεν θα κερδίσουν τίποτα
-          Και φυσικά τα προϊόντα δεν θα γίνουν φθηνότερα
-          Οι εργοδότες στα ΜΜΕ θα μετακυλίσουν το κόστος των ασφαλιστικών μας εισφορών στην τιμή της διαφήμισης και οι διαφημιστές το μειωμένο κέρδος τους από τις … επιστροφές στην αμοιβή τους
  • Αν ο πόρος μας, που για τον Κλάδο μας είναι οιωνεί εργοδοτική εισφορά μεταφερθεί στον Κρατικό Προϋπολογισμό, τότε το Κράτος για μία ακόμα φορά, μετά το ληστρικό κούρεμα των αποθεματικών μας, υφαρπάζει ιδιωτική περιουσία, διαλύει την Κοινωνική μας Ασφάλιση, κουρσεύει έσοδα για να κλείσει τα δικά του ελλείμματα  στη Δημόσια Υγεία που καταρρέει και έμμεσα, επιτυγχάνει τη φίμωση του Τύπου.
Σε κάθε περίπτωση, η ανεξαρτησία του Τύπου όπως και η υπεράσπιση του Συντάγματος είναι δικαίωμα και καθήκον όλων των πολιτών. 
Σε αυτούς απευθυνόμαστε και ζητάμε να κατανοήσει η Ελληνική κοινωνία ότι ο αγώνας των σκληρά εργαζόμενων ανθρώπων του Τύπου και των οικογενειών τους δεν γίνεται για την εξαίρεσή μας, αλλά για την επιβίωσή μας και την υπεράσπιση του δικαιώματος όλων μας στην Ενημέρωση.