Ελληνικός Τουρισμός: Προσβάσιμος ή με Ειδικές Ανάγκες;

Του Δρ. Κωνσταντίνου Μαρινάκου*


Νατάσα Μποζίνη Δρ. Κωνσταντίνος Μαρινάκος, Διερμηνέας Νοηματικής

"Είναι γεγονός ότι όταν μου προτάθηκε να κάνω μια εισήγηση με βάση το θέμα του σημερινού επιστημονικού forum, το πρώτο πράγμα που ανακλαστικά μου πέρασε από το μυαλό, επειδή ακριβώς υποχρεώθηκα να σταθώ απέναντι στο πρόβλημα που μέχρι τότε υπήρχε μόνο ως απλή σκέψη στο μυαλό μου, ήταν εάν έχουμε να κάνουμε τελικά με κάποιες κοινωνικές κατηγορίες ατόμων με ειδικές ανάγκες ή με έναν τουρισμό (και όχι μόνο) με σοβαρά δείγματα παθογένειας.


εάν δηλαδή έχουμε να κάνουμε με έναν τουρισμό προσβάσιμο ή τελικά με έναν τουρισμό ειδικών αναγκών.

Στο άρθρο 27 της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρεται ότι: «Όλοι έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν ελεύθερα στην πολιτιστική ζωή μίας κοινότητας, να απολαμβάνουν τις τέχνες, να μοιράζονται την πρόοδο της επιστήμης και τα οφέλη της». Το 2003, το οποίο ήταν και το ευρωπαϊκό έτος για άτομα με ειδικές ανάγκες, στο Συμβούλιο Υπουργών Πολιτισμού της Ε.Ε. ψηφίστηκε το ψήφισμα με θέμα «Προσβασιμότητα των ΑΜΕΑ στις Πολιτιστικές Υποδομές». Με έναυσμα λοιπόν αυτό το ψήφισμα άρχισε να δίδεται για πολλές χώρες της Ε.Ε. μια πρώτη ώθηση στην καταπολέμηση των διακρίσεων προς τα ΑΜΕΑ και οι συνθήκες για την εντυπωσιακά μεγάλη αυτή κοινωνική ομάδα άρχισαν, σε θεσμικό τουλάχιστον επίπεδο να βελτιώνονται σημαντικά σε πολλά σημεία, μεταξύ των οποίων και ως προς την προσβασιμότητα στα ταξίδια και στον τουρισμό.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται κανείς, για να προγραμματίσει, και στην συνέχεια να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι, είναι η σωστή πληροφόρηση για την προσβασιμότητα.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι τη μεγάλη σημασία ειδικότερα για τα ΑΜΕΑ όταν ταξιδεύουν που έχουν όλες οι πληροφορίες για την δυνατότητα πρόσβασης, π.χ. προσβάσιμα μέσα μεταφοράς, προσβάσιμοι δημόσιοι και αρχαιολογικοί χώροι, προσβάσιμες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις κλπ.

Οι περισσότεροι επιχειρηματίες στον τομέα του τουρισμού παγκοσμίως έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως σήμερα η προσβασιμότητα έχει και σχυρή οικονομική βαρύτητα.

Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, ηλικιωμένοι, οικογένειες με μικρά παιδιά κλπ. επιθυμούν να ταξιδέψουν, να ψυχαγωγηθούν, να γνωρίσουν νέους τόπους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πλέον αποτελούν μία καταγεγραμμένη τάση στο τουριστικό γίγνεσθαι.



 Αν καθίσει κανείς και μελετήσει με προσοχή όλα τα στοιχεία που αφορούν στον τουρισμό και στα ταξίδια για ΑΜΕΑ την σήμερον ημέρα, καθίσταται προφανές ότι ο ελληνικός τουρισμός μπορεί μόνο να κερδίσει όταν, και εαν, είναι προσβάσιμος από όλες τις κατηγορίες πολιτών.

Στο άρθρο 9 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των ΑΜΕΑ, τα κράτη – μέλη του ΟΗΕ παραινούνται να λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλίσουν στα ΑΜΕΑ πρόσβαση, σε ίση βάση με τους άλλους, στο φυσικό περιβάλλον, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην ενημέρωση και επικοινωνία, συμπεριλαμβανομένων τεχνολογιών και συστημάτων πληροφοριών, και φυσικά στον τουρισμό και σε άλλες μορφές υπηρεσιών και εγκαταστάσεων.

Επομένως, η προσβασιμότητα δεν σημαίνει μόνο να διευρύνουμε τη χρηστική δυνατότητα συγκεκριμένων δομημένων (δημόσιων ή όχι) χώρων, δε νοείται μόνο ως παράμετρος κατασκευαστικής αρτιότητας ενός κτηρίου ως προς τα δομικά του στοιχεία, ούτε ως δυνατότητα μετακίνησης μόνο. Ίση συμμετοχή πρέπει να εξασφαλίζεται και στην απόλαυση του φυσικού τοπίου, στη χρήση υπηρεσιών και στην παροχή πληροφόρησης. Σε κάθε περίπτωση που η προσβασιμότητα επιτυγχάνεται εν μέρει και όχι ολοκληρωτικά, η εξάρτηση των ΑΜΕΑ δεν αμβλύνεται.


Για παράδειγμα, αν μια τουριστική επιχείρηση ακολουθεί τις δομικές προδιαγραφές προσβασιμότητας, αλλά δε φροντίζει να επικοινωνεί τις υπηρεσίες της (π.χ. ηλεκτρονικές υπηρεσίες κράτησης, γραπτό υλικό με όρους χρήσης των διαφόρων παρεχόμενων υπηρεσιών) με τρόπο κατάλληλο για τα ΑΜΕΑ, τότε μόνο το κτήριο της επιχείρησης είναι προσβάσιμο, όχι η ίδια.

 Βεβαίως, δε ζούμε μακριά από την εποχή που κανένα κτήριο δεν ήταν προσβάσιμο κινητικά. Ωστόσο, με όρους δικαιωματικούς, η ελευθερία μετακίνησης αποτελεί προϋπόθεση, όχι τελικό στόχο, ενώ με όρους ισότητας θα έπρεπε να διασφαλίζετε η απόλυτη εξομοίωση των ατόμων που συνθέτουν μια κοινωνία έναντι των ωφελημάτων που πηγάζουν από την κοινωνική συγκρότηση.

Για να εξετάσουμε όμως τι ακριβώς γίνεται από πλευράς προσβασιμότητας από πλευράς υποδομών στις τουριστικές εγκαταστάσεις και υπηρεσίες?

Ο τουρισμός για ΑΜΕΑ παραμένει παραγνωρισμένος ως μορφή επιχειρηματικότητας στη χώρα μας, παρότι θα μπορούσε να συνεισφέρει σημαντικά στη διεύρυνση της αντίστοιχης αγοράς.

Οι αριθμοί εντυπωσιάζουν: πλέον των 127.500.000 τουριστών παγκοσμίως έχουν ανάγκη από προσβάσιμες υποδομές και άνω των 89.300.000 από αυτούς διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδεύουν εκτός της χώρας τους για αναψυχή. Το μέγεθος της αγοράς τουρισμού για ΑΜΕΑ φθάνει τα 166 δισεκατομμύρια ευρώ. Φυσικά, ελάχιστο μέρος από τα χρήματα αυτά φθάνει στη χώρα μας, όπου ως επιχειρηματική δραστηριότητα ο προσβάσιμος τουρισμός παραμένει πλημμελής και κατά περίπτωση άκρως ανεπαρκής .

Υπάρχουν ξενοδοχεία, χώροι πολιτισμού και ψυχαγωγίας που διαθέτουν στοιχειώδεις υποδομές για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα ή προβλήματα όρασης, όμως ένα μεγάλο μέρος καταλυμάτων και αξιοθέατων παραμένουν ακόμα αποκλεισμένα για πολλούς συναθρώπους μας με ειδικές ανάγκες.

 Για να χαρακτηριστεί ένας χώρος προσβάσιμος, θα πρέπει να πληροί μεγάλο αριθμό κριτηρίων που καλύπτουν κάθε αναπηρία και ξεχωριστή ανάγκη:


Π.χ να είναι απρόσκοπτη η πρόσβαση από τον εξωτερικό χώρο στον εσωτερικό αλλά και η κίνηση στο εσωτερικό του, να διαθέτει ανελκυστήρα με σύστημα Μπράιγ και τουαλέτα για ΑΜΕΑ, τα δωμάτια να είναι ειδικά διαμορφωμένα,σε ό,τι αφορά το ύψος του κρεβατιού, των διακοπτών, της λεκάνης, του νιπτήρα, να υπάρχουν μπάρες στους διαδρόμους για τους τυφλούς ή τους ηλικιωμένους, τα σήματα κινδύνου να είναι σε χρώματα που διακρίνουν όσοι έχουν αχρωματοψία, να υπάρχει φωτεινή ένδειξη για το συναγερμό πυρός, ώστε να μπορούν να ενημερωθούν και όσοι έχουν πρόβλημα στην ακοή,  αν υπάρχουν μοκέτες, πρέπει να έχουν το κατάλληλος πάχος ώστε να μπορεί να κινηθεί το αναπηρικό αμαξίδιο, να διαθέτει σκύλους οδηγούς κ.ο.κ.

Η Αθήνα, μετά τις βελτιώσεις στις υποδομές που έγιναν εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, σε κάποια μόνο σημεία της είναι αξιοπρεπής πόλη σε ό,τι αφορά στην προσβασιμότητα και κατά βάση στο ιστορικό κέντρο της το οποίο μπορεί στοιχειωδώς να θεωρηθεί φιλικό στα ΑΜΕΑ.

Γενικά, όμως, για την Ελλάδα σε καμία περίπτωση η εικόνα δεν είναι αυτή που θα περίμενε κανείς, από μια χώρα της οποίας η βαριά βιομηχανία είναι ο τουρισμός και σε πολλές περιπτώσεις η ανεπάρκεια σε υποδομές και αναδομές είναι προφανής, όπως κάλλιστα ενδεικτικά αποτυπώνεται και στην παρουσίαση μας.

Στην πρωτεύουσα τα «σκήπτρα» σε θέματα προσβασιμότητας κρατούν οι χώροι πολιτισμού, με κορυφαίο το Μουσείο της Ακρόπολης, ενώ καλή βαθμολογία παίρνουν και τα ξενοδοχεία,κυρίως τα τεσσάρων και πέντε αστέρων, καθώς η προσβασιμότητα είναι μεταξύ των προϋποθέσεων για να λάβουν τα αστέρια (www.greece4all.eu/el/).

Μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στους χώρους εστίασης και στα καφέ, τα οποία συνήθως δεν διαθέτουν τις ειδικές τουαλέτες, ακόμη και όταν είναι δυνατή η προσέγγιση και η κίνηση των ΑΜΕΑ στο εσωτερικό. 
Οι όποιες προσπάθειες και τα φιλόδοξα σχέδια πολλών ιδιοκτητών για στοχευμένες ανακαινίσεις με σκοπό να μπουν στο χάρτη των προσβάσιμων δομών, συνήθως «σκοντάφτουν» στο μεγάλο κόστος που απαιτούν οι εργασίες και στην έλλειψη ενός θεσμοθετημένου πλαισίου που θα ενθαρρύνει και θα επιδοτεί ανάλογες πρωτοβουλίες.

Είναι πολλοί, βέβαια, και αυτοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το να διαθέτεις προσβάσιμες υποδομές και φιλικούς στα ΑΜΕΑ προορισμούς δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά επιχειρηματική κίνηση». Και βέβαια επιπρόσθετα ένα σημαντικό πρόβλημα που εντοπίζεται είναι και η προκατάληψη με την οποία αντιμετωπίζονται από το κοινωνικό σύνολο, οι άνθρωποι με αναπηρία σαν μοναχικοί , αποκλεισμένοι και αρνητικοί στο ενδεχόμενο μετακίνησης και διακοπών.

Πρωταθλήτριες στον τουρισμό για ΑΜΕΑ είναι φυσικά οι χώρες της Σκανδιναβίας, που μπορεί να μη διαθέτουν τον ελληνικό ήλιο και τη θάλασσα, έχουν όμως νοοτροπία φιλική και κτίρια προσβάσιμα, ενώ είναι θέμα αρχής τόσο για την πολιτεία όσο και για τους πολίτες η διευκόλυνση όλων των ανθρώπων, (www.greece4all.eu/el/) αλλά και άλλες χώρες που κάνουν πολύ δυναμικά βήματα προς τα μπροστά όπως η Γερμανία κ.ά.

                              Υποδομές προσβασιμότητας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Η μεταφορά αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν τα ΑΜΕΑ, σε οποιοδήποτε ταξίδι τους, είτε αυτό γίνεται για λόγους αναψυχής είτε γίνεται για λόγους επαγγελματικούς. 
Το θέμα της μεταφοράς είναι αυτό που δημιουργεί το περισσότερο άγχος καθώς υπάρχουν αρκετά δρομολόγια, τα οποία όμως πρέπει να τηρηθούν στην ώρα τους. Ωστόσο, οι περισσότεροι υπάλληλοι του φορέα μεταφορών, διαθέτουν ελάχιστο χρόνο για να ασχοληθούν με τα ΑΜΕΑ με αποτέλεσμα τα άτομα αυτά να νιώθουν παραμελημένα.

Το άγχος τωνΑΜΕΑ μπορεί να μειωθεί αφότου τους δοθούν οι κατάλληλες πληροφορίες, βεβαιωθούν για την προσβασιμότητα των μέσων μεταφοράς και τους διαβεβαιώσουν εκ των προτέρων για το ζήτημα της παροχής βοήθειας, εφόσον καταστεί αναγκαίο (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Γενική Διεύθυνση ΧΧΙΙΙ-Τουρισμός, 2003).

Ειδικότερα ως προς τα μέσα μεταφοράς θα λέγαμε ότι ως προς τα:
Αεροπορικά ταξίδια: Σύμφωνα με τον Κανονισμό 1107/2006, που τέθηκε στις 26 Ιουλίου 2008, θεσμοθετούνται σε ικανοποιητικό βαθμό τα δικαιώματα ΑΜΕΑ. Κατά συνέπεια όταν ταξιδεύουν ΑΜΕΑ αεροπορικώς σύμφωνα με τον κανονισμό θα πρέπει να τηρούνται εκ μέρους των αεροποριών εταιριών μια σειρά προϋποθέσεων, όπως κάποιες εξ’ αυτών αποτυπώνονται και στην παρουσίαση μας:

Οι περισσότερες αεροπορικές εταιρίες αντιμετωπίζουν τα ΑΜΕΑ κατά τρόπο ομαλό, υπάρχουν όμως και κάποιες που περιπλέκουν τα πράγματα χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος.

Ως προς τα Θαλάσσια ταξίδια: Υπάρχει μεν η σχετική Νομοθεσία στην χώρα μας, για την πρόσβαση των πλοίων και περιλαμβάνεται στο Προεδρικό Διάταγμα 101 του ΦΕΚ 61/Α/31 (1995) δίχως όμως και σε αυτή την περίπτωση να υπάρχει ένας σαφής επιχειρηματικός προσανατολισμός στις θαλάσσιες μεταφορές για ΑΜΕΑ

Όσα εκ των ΑΜΕΑ δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθούν, πρέπει να συνοδεύονται ακόμα και στα θαλάσσια ταξίδια. Παρόλο που κάθε επιβατηγό πλοίο διαθέτει ιατρικές εγκαταστάσεις, ιατρό, νοσοκόμες και καλά εφοδιασμένο φαρμακείο αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει διαθέσιμη νοσηλεία σε καθημερινή βάση για τους επιβάτες. (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Γενική Διεύθυνση ΧΧΙΙΙ- Τουρισμός, 2003).

Σημειωτέων ότι , τα πλοία είναι ένα από τα μέσα μεταφοράς που πρέπει να είναι προσβάσιμα αλλά και με επιχειρηματικό ενδιαφέρον προς ΑΜΕΑ, εάν λάβουμε υπόψη μας τον σημαντικό αριθμό νησιών που υπάρχουν στην Ελλάδα.

Ταξίδι με λεωφορείο: Οι διευκολύνσεις που παρέχονται στα ΑΜΕΑ διαφέρουν ανάλογα με το είδος των αναγκών. Οι σταθμοί λεωφορείων καλούνται να προσφέρουν υπηρεσίες όπως: διαθεσιμότητα προσωπικού που θα παράσχει βοήθεια στον σταθμό, ρύθμιση για την μεταφορά αναπηρικής καρέκλας, δυνατότητα επιβίβασης νωρίτερα της προκαθορισμένης ώρας, εξασφάλιση θέσης στην πρώτη σειρά, πρόσβασης στις τουαλέτες (Υπουργική Απόφαση 26705 / 2133 ΦΕΚ 813 / Β / 4, 1996) γεγονός που όλοι μας από την προσωπική μας εμπειρία γνωρίζουμε την ανεπάρκεια που διαπιστώνεται συχνά και σε αυτό τον τομέα των υπηρεσιών.

Ενοικίαση αυτοκινήτων: Για πολλά άτομα με ειδικές ανάγκες, το αυτοκίνητο αποτελεί το πιο προσβάσιμο μέσο μεταφοράς. Το αυτοκίνητο προσφέρει στον πελάτη την ανεξαρτησία και την ελευθερία να καθορίσει μόνος του την διαδρομή και τον ρυθμό ταξιδιού. Ο πελάτης αντιλαμβανόμαστε ότι χρειάζεται έναν ειδικό τύπο αυτοκινήτου για να είναι το ταξίδι του πιο άνετο

Υπάρχουν αυτοκίνητα με αυτόματο κιβώτιο μετάδοσης, υδραυλικό τιμόνι, κλιματισμό, αποθηκευτικό χώρο, σχάρα ή σύστημα για εύκολο φόρτωμα εξοπλισμού. Επιπλέον, τα αυτοκίνητα με δύο πόρτες εξασφαλίζουν ευκολότερη είσοδο και έξοδο σε χρήστες αναπηρικής καρέκλας καθότι οι πόρτες είναι πιο φαρδιές και παράλληλα τα μπροστινά καθίσματα διπλώνουν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή Γενική Διεύθυνση ΧΧΙΙΙ- Τουρισμός, 2003).

Υποδομές προσβασιμότητας στα Μέσα Επικοινωνίας Σημαντικό ρόλο επίσης έχουν και οι υποδομές στα μέσα επικοινωνίας για τα ΑΜΕΑ, όσον αφορά στην άμεση πρόσβασή τους σε αυτά.

Υποδομές Προσβασιμότητας σε τουριστικούς χώρους επίσκεψης Τα σημεία έλξης των επισκεπτών (τουριστών) αποτελούν συνήθως το πλέον αξιομνημόνευτο κομμάτι των διακοπών. Πολύ σημαντική είναι η ενημέρωση των ΑΜΕΑ , έτσι ώστε η πρόσβασή τους στα σημεία έλξης να είναι εύκολη πράγμα το οποίο δημιουργεί στα άτομα μια ασφάλεια, καθώς επίσης ευχαρίστηση έτσι ώστε να επισκεφτούν και άλλες φορές το μέρος αυτό στο μέλλον. 

 Ζούμε βέβαια σε μια χώρα που μετα λύπης μου αναφέρω , ότι αν εξαιρέσουμε τρεις -τεσσερις μεγάλης επισκεψιμότητας αρχαιολογικούς χώρους στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν έχουμε μέχρι σήμερα κατορθώσει να καταγράψουμε, προστατεύσουμε και να αναδείξουμε επαρκώς την ατέρμονη πολιτιστική μας κληρονομιά, ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για πρόβλεψη προσβασιμότητας στους χώρους αυτούς.

                                 Υποδομές προσβασιμότητας σε παραλίες.

 Και βέβαια το δικαίωμα των ΑΜΕΑ στην πρόσβαση και στη συμμετοχή δεν εξαντλείται απλά στη δυνατότητα να κυκλοφορήσουν μέσα στην πόλη ή να εισέλθουν στα δημόσια κτίρια αλλά έχουν κάθε δικαίωμα στην πρόσβαση σε χώρους ξεκούρασης, διασκέδασης, άσκησης και ότι άλλο μπορούν να απολαύσει το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο .

Για να μπορέσει ένα άτομο με τροχοκάθισμα να απολαύσει τη θάλασσα θα πρέπει να υπάρχει μια αλυσίδα διευκολύνσεων΄ που με δειλά βήματα μόλις αρχίζουν να εφαρμόζονται σε κάποιους παραθαλάσσιους προορισμούς της χώρας μας. .

  • Να υπάρχει κατάλληλος χώρος στάθμευσης του αυτοκινήτου με εύκολη πρόσβαση στην παραλία. 

  • Χώροι υγιεινής με ντους. 

  • Ράμπα που να οδηγεί μέχρι την άμμο.

  • Ειδικός διάδρομος από ξύλο ή άλλο υλικό πάνω στην άμμο που να οδηγεί μέχρι το νερό. 

  • Ειδική βυθιζόμενη αποβάθρα που να επιτρέπει την είσοδο μέσα στο νερό σε ύψος 80 εκ 

  • Σκαλιά που θα βοηθήσουν τον ανάπηρο να εξέλθει από το νερό.

  • Ειδικό τροχοκάθισμα που επιτρέπει την είσοδο στο νερό (http://www.mcw.gov.cy)
Υποδομές Προσβασιμότητας στα ξενοδοχεία Μια ξενοδοχειακή μονάδα, η οποία υποδέχεται και φιλοξενεί ΑΜΕΑ , οφείλει να λειτουργεί με βάση τον κανονισμό που της έχει εξασφαλίσει ο τύπος του πέντε αστέρων ξενοδοχείο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να πληροί όλες εκείνες τις προδιαγραφές που εξυπηρετούν και καλύπτουν τις ανάγκες των συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων

Πέραν όμως των προβλεπόμενων προδιαγραφών ένα πολύ μικρό μέρος ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, ανεξαρτήτου κατηγορίας αξιολόγησης στη χώρα μας, έχει ανακαλύψει την τεράστια κοινωνική και επιχειρηματική αξία προσαρμογής των επιχειρήσεων στις απαιτήσεις κοινωνικών ομάδων όπως τα ΑΜΕΑ

Συμπεράσματα – Σκέψεις – Προτάσεις για την ενίσχυση του προσβάσιμου τουρισμού στη χώρα μας
Τι εν τέλει τεκμαίρεται μέσα από την σύντομη αυτή παρουσία:
--Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ένας από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο, με βάση τα στοιχεία που παραθέσαμε, συμπεραίνεται ότι οι τουριστικές υποδομές της σε μεγάλο βαθμό δεν είναι φιλόξενες για τους τουρίστες με ειδικές ανάγκες.

--Οι ανάγκες σε παροχές και υπηρεσίες των ΑΜΕΑ, εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως ζητήματα χαμηλής προτεραιότητας και σε πολλές περιπτώσεις αγνοούνται παντελώς

---Ο αριθμός των προσπελάσιμων ξενοδοχείων και των άλλων αντίστοιχων καταλυμάτων τόσο στην Ελλάδα όσο και σε μεγάλο αριθμό χωρών της Ευρώπης είναι πολύ χαμηλός, ενώ ακόμα και εκείνα που θεωρούνται προσπελάσιμα πολύ σπάνια καλύπτουν απολύτως τις ανάγκες των φιλοξενούμενων τουριστών με ειδικές ανάγκες

--Η πολιτεία οφείλει να αναπτύξει πολιτικές κινητροδότησης των επιχειρήσεων για την ανάπτυξη των κατάλληλων υποδομών για ΑΜΕΑ και συγκεκριμένων μηχανισμών πιστοποίησης της προσβασιμότητας των τουριστικών υποδομών.

--Ανάπτυξη μηχανισμού ελέγχου με συστηματικό τρόπο των σχετικών προδιαγραφών

-- Σε μια κοινωνία για όλους πρέπει να έχουμε όλοι τη δυνατότητα να επιλέγουμε τον τουριστικό προορισμό της αρεσκείας μας χωρίς να αμφιβάλλουμε για την ασφαλή πρόσβαση του σε αυτόν.

--Τόσο ως Ελληνική Πολιτεία όσο και ως Επαγγελματίες στον τομέα Παροχής Τουριστικών και εν γένει Υπηρεσιών στη Χώρα μας δεν έχουμε αντιληφθεί την οικονομική και κοινωνική σημασία του προσβάσιμου τουρισμού. Αυτό πρέπει να αποτελεί τη βασική πλατφόρμα σχεδιασμού και ανάπτυξης των πάσης φύσεως τουριστικών υπηρεσιών: μεταφορές, τουριστικούς προορισμούς, διαμονή , εστίαση, επικοινωνία / συναλλαγή και πληροφόρηση σε προσβάσιμες μορφές.


*Ο Δρ Κωνσταντίνος Μαρινάκος


Είναι Προέδρος Τουριστικού Οργανισμού Πελοποννήσου και Καθηγητής Τουριστικού Μάνατζμεντ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, διδάσκων καθηγητής και επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και στο ΑΤΕΙ Αθηνών, με διδακτικό αντικείμενο  στρατηγικό τουριστικό μάνατζμεντ, τουριστική ανάπτυξη,  τουριστική οικονομία και χωρική ανάπτυξη του τουρισμού. 
Υπηρετεί τον τομέα του τουρισμού τόσο ως επιχειρηματίας και επιστημονικός σύμβουλος όσο και ως πανεπιστημιακός και ερευνητής, με εισηγήσεις που έχουν δημοσιευθεί σε γνωστά διεθνή περιοδικά.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.