Αγαπητές συναδέλφισσες, συνάδελφοι και φίλοι-μέλη του συνδικαλιστικού μας Σωματείου της ΕΣΗΕΜ-
Με αυτό το μοναδικό σημείωμα που θα λάβετε για τις σκέψεις μου, θέλω να σας ενημερώσω για τους λόγους που με οδήγησαν να επανέλθω, τελευταία στιγμή, στα κοινά τους κλάδου μας, αφού είχα διανύσει 12 και πλέον χρόνια ως εκλεγμένη στην ΠΟΕΣΥ, το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ και στον ΕΔΟΕΑΠ.
Επιγραμματικά: Η διαπίστωση ότι είμαστε χιλιάδες
που έχουμε ως κοινή την επαγγελματική ιδιότητα του Δημοσιογράφου αλλά όχι τις ίδιες
συνθήκες ασφάλισης, σύνταξης, είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων και κυρίως πρόσβασης
στην δια βίου επιμόρφωση, που θα οπλίσουν τον καθένα ξεχωριστά να αποκτήσει τις
γνώσεις και τα σύγχρονα, πρακτικά ΄΄εργαλεία΄΄
ώστε να του επιτρέψουν να παραμείνει δημοσιογράφος, ακόμη και στις δύσκολες
μεταβατικές περιόδους απώλειας σύμβασης εργασίας και ασφάλισης.
Το πράττουν εκατοντάδες χιλιάδες δημοσιογράφοι, ανά τον κόσμο με σύμμαχο
την τεχνολογία και την επικαιροποιημένη τεχνογνωσία στη ΄΄γλώσσα΄΄ που πρέπει
να ΄΄μιλούν΄΄ ως αυτόνομοι δημιουργοί, ερευνητικής εργασίας, που ξέρουν όμως τα
κανάλια διανομής της εργασίας τους και τα νομικά, πνευματικά δικαιώματα που
πρέπει να υπογράψουν, ώστε να μην αποκοπούν από το έργο τους.
(Το έπραξα η ίδια αντιμετωπίζοντας τον κυκεώνα που περιγράφω και καταγράφοντας τα κενά και τις ανάγκες ρύθμισης ενός πλαισίου, μέσω των συλλογικών μας οργάνων, ώστε να μην αντιμετωπίζει ο καθένας μόνος του τις γκρίζες ζώνες που αφορούν τη σύνταξη, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την μαύρη εργασία και όλα όσα ζείτε καθημερινά, ειδικά στις πόλεις που οι συνάδελφοι είναι αποκομμένοι από την δυνατότητα εύκολης πρόσβασης σε Ταμεία, φορείς και όργανα.)
Θεώρησα ότι σε αυτές τις εκλογές θα μπορούσα
να σας είμαι χρήσιμη στην ΠΟΕΣΥ καθώς αν και μετακινούμαι ανάμεσα στις δύο πόλεις δεν
μοιράζομαι τα καθημερινά προβλήματα πεδίου, που αντιμετωπίζει η ΕΣΗΕΜ-Θ και
υπάρχουν άξιοι συνάδελφοι να σας εκπροσωπήσουν.
