"Μ. Μπότσαρης Για την Μητρική Γη"

                            Είναι ο τίτλος του πολυμεσικού θεατρικού δρώμενου που θα παρουσιαστεί φέτος στα «Μποτσάρεια 2019» προς τιμή του πεσόντα ήρωα στη μάχη του Κεφαλόβρυσου.

Εθελοντές και μέλη των πολιτιστικών Συλλόγων της Ευρυτανίας συμμετέχουν για να ΄΄αφηγηθούν΄΄ τα γεγονότα, αναπαριστάνοντας σκηνές  από την καθημερινότητα  της προεπαναστατημένης Ελλάδας μέχρι τη μάχη που δόθηκε στο Κεφαλόβρυσο και την τιμητική πομπή και ταφή του Μπότσαρη στο Μεσολόγγι.

Επί σκηνής, μαζί τους η Νεκταρία Καρατζή ερμηνεύει τον θρήνο του Μπότσαρη και παραδοσιακά τραγούδια της χώρας μας.

Στα ηχογραφημένα ηχητικά αποσπάσματα ο ηθοποιός Λεωνίδας Κακούρης

Η μουσική της παράστασης είναι του Μιχάλη Αβραμίδη

Το κείμενο και η σκηνοθεσία της Νατάσας Μποζίνη  όπως και στα «Μποτσάρεια 2018» που παρουσία του προέδρου της δημοκρατίας Κ Π. Παυλόπουλου και χιλιάδων παρευρισκομένων, παρουσιάστηκε το δρώμενο με τίτλο 

«Ο Μ Μπότσαρης στην αθανασία»

Στο σημείωμά της για το φετινό δρώμενο, αναφέρει:

« Η ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του ήρωα και η συνειδητή του επιλογή, να πέσει, σε αυτή τη μάχη, υπέρ της μητρικής γης σε συνδυασμό με τη συγκινητική συμμετοχή  εθελοντών κάθε ηλικίας, οδήγησαν στη δημιουργία μια τριλογίας για τον Μ. Μπότσαρη με στόχο να συνθέσουμε τον τόπο, τον χρόνο, τα γεγονότα και να σκιαγραφήσουμε τον άνθρωπο.

Στο πρώτο δρώμενο τον παρακολουθήσαμε μέσα από τα μάτια φιλελλήνων και ελλήνων ιστορικών της εποχής που με τα γραπτά τους, τον οδήγησαν Στην αθανασία.

Φέτος η ματιά μας στρέφεται στην καθημερινότητα της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας και τα ιερά κίνητρα που οδήγησαν στην Επανάσταση και τη θυσία Για τη Μητρική Γη»

Πραγματικά χαίρομαι και εμπιστεύομαι τους εθελοντές που θα βρεθούν επί σκηνής.

Πέρσι ήταν η πρώτη μου επιφυλακτική συνάντηση μαζί τους.

 Κλήθηκαν να υποδυθούν ήρωες, να χορέψουν να πολεμήσουν, να συγχρονιστούν με μουσικές και ηχητικά ιστορικά αποσπάσματα.

Δημήτρης Μανίνης | Των Εικαστικών Τεχνών Ηδονοθήρας

Η αγωνία της μεταβιομηχανικής εποχής και της νεοελληνικής κουλτούρας, που διαμορφώθηκε στην προηγούμενη δεκαετία της πλασματικής ΄΄ευμάρειας΄΄ είναι : ΄΄Να έχω και όχι να είμαι΄΄

 ...για να είμαι κάποιος.

Με αυτόν -ως μοναδικό στόχο αυτοπραγμάτωσης- είναι αρκετοί εκείνοι που κλέβουν, αρπάζουν, διαστρεβλώνουν, διαβάλουν, κάνουν το ήθος πλαστελίνη και αναπτύσσουν, παράλληλα, τη δυνατότητα να πλασάρονται ως σοβαροί και αξιόπιστοι επαγγελματίες με χαρακτήρα προβάτου άρα θύματος και όχι θύτη (όσο και για όσο τους παίρνει)

Όποτε τους συναντώ και δε θέλω να βγάλω όπλα να τους πολεμήσω, ανατρέχω στα μαθήματα περί ήθους, αισθητικής στη ζωή και όχι μόνο στην τέχνη, του Δημήτρη Μανίνη

Σήμερα διάβασα και άκουσα, πάλι, τη συνέντευξη του δασκάλου και νιώθω πολύ τυχερή για τα χρόνια που πέρασα και θα περάσω δίπλα του, στην αγκαλιά του μύθου και στα λημέρια του Λύκου

Βρείτε χρόνο. Διαβάστε, ακούστε και επανατοποθετηθείτε σε σχέση με τις σχέσεις και όχι τις δημόσιες πλασματικές σχέσεις...

Ολόκληρη η συνέντευξη του Δημήτρη Μανίνη  στο  Poets  Radio. " Η φωνή των ποιητών΄΄ 

΄΄Να πω λοιπόν πρώτα, ότι αισθάνομαι ένας από τους τυχερούς της ζωής, που την έτρεξα ανάμεσα σε πληθώρα προβλημάτων, πικριών, θανάτων, αλλά και σωρό από χαρές και εσωτερικές γιορτές, πάντοτε στην αγκαλιά του μύθου, εν εκστάσει.

Κι ακόμα, να πω ότι δεν με αφορά η αθωότητα του προβάτου, αλλά εκείνη του φονιά που προσπαθεί να την επανακτήσει.''