Λυπάμαι που ζω σε μια χώρα όπου: Οι απελπισμένοι(;) οι πολιτικά ανώριμοι και εύκολα χειραγωγούμενοι (;) φορούν στολές παραλλαγής, τραβούν μαχαίρια και αυτοδικούν χωρίς καν... κάποιος ψύλλος να πηδήξει.
Λυπάμαι που η αστυνομία προβαίνει σε κατάσχεση φυλλαδίων -και ας είναι της Χρυσής Αυγής- και αυτό αποτελεί ιδεολογικό πειστήριο (και στο σπίτι μου έχω)
Το θεωρώ εξίσου επικίνδυνο με την ασυλία που βρίσκουν διάφοροι, στις ιδεολογικές πλατφόρμες ενός κοινοβουλευτικού κόμματος που επαγγέλλεται τη βία.
Συνεχίζω να θεωρώ ιερό, το χώρο του κοινοβουλίου και πείτε το... ρομαντική προσέγγιση της ανάγκης μου να θεραπευτεί η λαβωμένη και βιασμένη Ελληνική Δημοκρατία.
Δεν ξέρουμε ακόμη αν η Χ.Α δεν υπέγραψε το συμβόλαιο εκτέλεσης του Παύλου Φύσσα άλλα πότισε και συνεχίζει να ποτίζει με τη θέση, τη στάση, τη συμπεριφορά των εκλεγμένων της, πολλά σταγονίδια που κάθε μέρα μεγαλώνουν ένα επικίνδυνο κύμα που θα πνίξει την κρίση και τη δυνατότητα να αντιλαμβανόμαστε τη σημασία των ΄΄αποχρώσεων΄΄ στην καθημερινή μας κοινωνική συμπεριφορά και στις πολιτικές και ιδεολογικές μας στάσεις και επιλογές.
Η δράση και αντίδραση με αφετηρία το υπογάστριο και το θυμικό είναι ένας πολύ εύκολος φτηνός και αποδοτικός τρόπος, τον οποίο χρησιμοποιούν -δυστυχώς όλα- τα πολιτικά κόμματα σε αυτή τη χώρα, που έχει έθνος, πολίτες με συνείδηση και συναίσθημα αλλά δεν είναι κράτος με συνέχεια και συνέπεια.
Λυπάμαι που η αριστερά (και όσοι φορούν καταχρηστικά την σκούφια της) που είναι στάση ζωής, κατάφερε να σερβίρει αυτόν τον τόπο, στην λαδόκολλα του σέσουλα και του πολιτικού αποπροσανατολισμού.
Γουστάρω τα συνθήματα στις θύρες των ομάδων αλλά αρνούμαι να τα καταπιώ και να με καθοδηγούν στις καθημερινές πολιτικές μου επιλογές.
Την ευθύνη του οποιουδήποτε πολίτη, που τραβάει μαχαίρι και αφαιρεί μια ζωή, την έχει το πολιτικό σύστημα που τον γαλούχησε, με την ανάγκη, το 2013 να τρέφεται με αίμα.
Του αίμα του Παύλου Φύσσα έγινε χθες συσσίτιο.
Εύχομαι να είναι το τελευταίο...
Το θεωρώ εξίσου επικίνδυνο με την ασυλία που βρίσκουν διάφοροι, στις ιδεολογικές πλατφόρμες ενός κοινοβουλευτικού κόμματος που επαγγέλλεται τη βία.
Συνεχίζω να θεωρώ ιερό, το χώρο του κοινοβουλίου και πείτε το... ρομαντική προσέγγιση της ανάγκης μου να θεραπευτεί η λαβωμένη και βιασμένη Ελληνική Δημοκρατία.
Δεν ξέρουμε ακόμη αν η Χ.Α δεν υπέγραψε το συμβόλαιο εκτέλεσης του Παύλου Φύσσα άλλα πότισε και συνεχίζει να ποτίζει με τη θέση, τη στάση, τη συμπεριφορά των εκλεγμένων της, πολλά σταγονίδια που κάθε μέρα μεγαλώνουν ένα επικίνδυνο κύμα που θα πνίξει την κρίση και τη δυνατότητα να αντιλαμβανόμαστε τη σημασία των ΄΄αποχρώσεων΄΄ στην καθημερινή μας κοινωνική συμπεριφορά και στις πολιτικές και ιδεολογικές μας στάσεις και επιλογές.
Η δράση και αντίδραση με αφετηρία το υπογάστριο και το θυμικό είναι ένας πολύ εύκολος φτηνός και αποδοτικός τρόπος, τον οποίο χρησιμοποιούν -δυστυχώς όλα- τα πολιτικά κόμματα σε αυτή τη χώρα, που έχει έθνος, πολίτες με συνείδηση και συναίσθημα αλλά δεν είναι κράτος με συνέχεια και συνέπεια.
Λυπάμαι που η αριστερά (και όσοι φορούν καταχρηστικά την σκούφια της) που είναι στάση ζωής, κατάφερε να σερβίρει αυτόν τον τόπο, στην λαδόκολλα του σέσουλα και του πολιτικού αποπροσανατολισμού.
Γουστάρω τα συνθήματα στις θύρες των ομάδων αλλά αρνούμαι να τα καταπιώ και να με καθοδηγούν στις καθημερινές πολιτικές μου επιλογές.
Την ευθύνη του οποιουδήποτε πολίτη, που τραβάει μαχαίρι και αφαιρεί μια ζωή, την έχει το πολιτικό σύστημα που τον γαλούχησε, με την ανάγκη, το 2013 να τρέφεται με αίμα.
Του αίμα του Παύλου Φύσσα έγινε χθες συσσίτιο.
Εύχομαι να είναι το τελευταίο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.