΄΄ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ΄΄ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ. ΚΕΦ 2

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ο ΑΘΩΣ

      Η πτήση από την Κύπρο προς τη Θεσσαλονίκη ήταν συνεπής και έδωσε στον Άθωνα τη δυνατότητα να ξαναδιαβάσει την ομιλία του για το συνέδριο γλωσσολογίας με θέμα: ΄΄ Σύγχρονες επιρροές και προσμίξεις  σε γλώσσες αρχαίες ΄΄

 Μόνο τα οπτικοακουστικά του παραδείγματα δεν είχαν προλάβει να ολοκληρωθούν Σίγουρα όμως θα είχαν φτάσει και αυτά τώρα, στην ηλεκτρονική του διεύθυνση.

Πήρε την βαλίτσα του βγήκε από την έξοδο του αεροδρομίου, επιβιβάστηκε αμέσως σε ένα ταξί και κατά τη διάρκεια της πολύ μικρής διαδρομής συνδέθηκε μέσω του κινητού του με τα email, για να τσεκάρει το οπτικοακουστικό υλικό.

-Είμαι πολύ happy που see you Νίτσα μου. Να με επισκεφτείς. Το σπίτι είναι από την Εθνάρχου Μακαρίου τζάμε around about από την πλατεία και θα με βρεις…

-Κύριε φθάσαμε

Είπε ο ταξιτζής στον Άθωνα ο οποίος έσπευσε να πληρώσει αμέσως το αντίτιμο, να πάρει τη βαλίτσα του και να διασχίσει απρόσεκτα τον δρόμο, για να περάσει απέναντι στην  είσοδο του ξενοδοχείου του.

   Το διερχόμενο αυτοκίνητο παρέσυρε τον Άθω τη βαλίτσα και το κινητό από το οποίο συνεχιζόταν να ακούγεται το οπτικοακουστικό:

-Α Νίτσα μου ο Παύλος ζήτησε να χαρτωθεί την Λεία και θα δώσουν το promise μες το θέρος…

Ο οδηγός του αυτοκινήτου πήρε αμέσως το 166. Ήδη είχε πολλά προβλήματα σε δικαστικές αίθουσες για χρέη στο δημόσιο, μόνο η ανθρωποκτονία έστω και εξ αμελείας, του έλειπε

Ευτυχώς η τύχη τον ΄΄ήθελε΄΄ και σε λίγα λεπτά το πλήρωμα του ασθενοφόρου ήταν δίπλα στον σύνεδρο.

Ο υπαίτιος του ατυχήματος σήκωσε τα μάτια στον ουρανό, προσπέρασε τις απλωμένες μπουγάδες στα μπαλκόνια των δωδεκαώροφων πολυκατοικιών και κάπου εκεί ΄΄είδε΄΄΄ τον θεό.

 Σταυροκοπήθηκε ασυναίσθητα και προσευχήθηκε δυνατά

-Θεέ μου ας μην ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον άνθρωπο.

Μαζί του σταυροκοπιόντουσαν ταυτόχρονα και όσοι είχαν κοντοσταθεί.

Του φάνηκαν πολλοί.

Λες να έρθουν όλοι αυτοί  μάρτυρες κατηγορίας, εάν με τρέχουν;

Αναρωτήθηκε σιωπηλά, βλέποντας ΄΄διαβόλους΄΄ στο οδόστρωμα 

Το ανακριτικό της τροχαίας μόλις είχε σταθμεύσει.

Ο οδηγός πήρε μια βαθιά ανάσα και τηλεφώνησε στον δικηγόρο του που τον περίμενε στα δικαστήρια.

Η δίκη του ήταν χαμηλά στο πινάκιο.

Το μυαλό του άρχισε να παίρνει στροφές.

Ποιος ξέρει μπορεί η κατηγορία για παράσυρση πεζού να ήταν σοβαρή αιτία αναβολής της δίκης.

Μπορεί να περνούσαν χρόνια μέχρι την επόμενη δικάσιμο και ίσως να μην προσερχόταν ο δικηγόρος του δημοσίου και έτσι να γλίτωνε.

Στη χώρα που το απίθανο είναι το πιθανό… όλα μπορούν να συμβούν

Σκεφτόταν και με ύφος πολύ αναστατωμένο κινήθηκε αμέσως, προς του άντρες της τροχαίας.

Πες τε μου παρακαλώ τι χρειάζεται να κάνουμε γιατί θέλω να βρεθώ όσο το δυνατόν γρηγορότερα κοντά στον άνθρωπο.

Είχε κερδίσει ήδη την εύνοια του κοινού και των αυτοπτών  

 Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ο Δημήτρης Ευσταθίου ασφάλισε την ακριβή βαλίτσα του, δώρο της νέας συντρόφου της Αϊρίν, που σίγουρα όταν θα έβλεπε την γρατσουνιά στο λείο δέρμα, θα αναστατωνόταν επικίνδυνα.

Προσπέρασε γρήγορα την εικόνα, τσέκαρε την ώρα της πτήσης από την Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα, τηλεφώνησε στον βοηθό του και επιβεβαίωσε ότι μόλις είχαν παραληφθεί τα υλικά για τις νέες συνταγές.

Θα τις δοκίμαζαν αύριο και είχε πολύ αγωνία.  

Εάν είχαν την επιτυχία, όπως, ήλπιζε θα συμμετείχε με αυτές στο casting του καναλιού για νέους, ευφάνταστους και χαρισματικούς Σεφ.

  Ήσυχος πλέον για την ποιότητα των υλικών, ετοιμαζόταν να πιει έναν τελευταίο καφέ με τους γονείς του, στο σαλόνι.

Είχε ήδη φροντίσει όλες τις λεπτομέρειες για την ιατρική παρακολούθηση του  74χρονου κυρίου Ευσταθίου, απαλύνοντας έτσι τις ενοχές του για τις αραιές επισκέψεις στο πατρικό του.

Ένα άφωνο και μη διαγνωσμένο- εγκεφαλικό έπληττε σταδιακά, τις κινητικές δυνατότητες του πατέρα, προκαλώντας του περιοδική αστάθεια στα κάτω άκρα.

Η μητέρα ετοίμαζε τον καφέ στην κουζίνα, ο Δημήτρης μόλις είχε κλείσει την πόρτα του δωματίου όταν είδε τον πατέρα του να σηκώνεται από την πολυθρόνα, να μπερδεύει τα πόδια του στο χαλί και να πέφτει μπρούμυτα στα πλακάκια…

Λίγα λεπτά μετά επιβίβαζαν τον τραυματία στο οικογενειακό αυτοκίνητο με προορισμό το πρώτο νοσοκομείο που εφημέρευε και απείχε μόλις  ένα τετράγωνο από το σπίτι τους.

Είχαν κάνει το πρώτο τους σφάλμα…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ