Οι ΄΄ΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ΄΄ ενώνουν λαούς στο ΄΄Ίδρυμα Ευγενίδου΄΄

Δευτέρα 7 Ιουλίου, 8 το βράδυ 

Οι άνθρωποι του πολιτισμού είναι ταγμένοι στην αναζήτηση της “βαθύτερης” των πραγμάτων αλήθειας. Αυτό, θεωρητικά, πρέπει να είναι. Αν και πράγματι είναι αυτό που θεωρητικά πρέπει να είναι, τότε μπορούν να είναι οι πρωταγωνιστές της βαθύτερης εκδοχής της διπλωματίας, δηλαδή της αποκαλούμενης πολιτιστικής διπλωματίας.

Σε κοινωνίες ανώριμες, όπου η έννοια της διπλωματίας είναι αντιληπτή με όρους και τρόπους επιφυλακτικούς στα όρια του “φοβικού”, οι δυνατότητες ανάδειξης ανθρώπων του πολιτισμού σε ρόλους αληθινών πρωταγωνιστών πολιτιστικής διπλωματίας είναι πολύ μικρές. Όταν όμως αυτό συμβαίνει αποτελεί σημαντική “ευκαιρία”: συνολικής  χειραφέτησης ή αλλιώς απελευθέρωσης από τις ψευδαισθήσεις που παρεμποδίζουν την αληθινή – οικουμενική και διαχρονική – θεώρηση (της Ιστορίας) του κόσμου.  

Μια τέτοια εξαιρετική “περίπτωση”  συγκροτούν οι Γέφυρες Συνεργασίας στο πεδίο του σύγχρονου χορού που κτίστηκαν μεταξύ Κυπρίων και Ισραηλινών χορευτών και χορογράφων την τετραετία 2010 - 2013. Η ανάγκη αναλυτικής καταγραφής της “περίπτωσης” κρίθηκε ως επιτακτική. 

Όχι για να τιμηθούν οι πρωταγωνιστές ή να αναγορευτούν σε … “ήρωες” ως είθισται σε φοβικές κοινωνίες που απλόχερα απονέμουν τίτλους τιμής – ζωτικά ψεύδη για να μπορούν να απαρνηθούν συλλογικά τις αληθινές φοβίες που τις περιορίζουν, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο:
 Για να καταγραφούν βήμα προς βήμα οι πράξεις αναζήτησης της αλήθειας που “ένωσαν” ανθρώπους του πολιτισμού των δυο χωρών με σχέσεις ανθεκτικές, διαρκείας, αληθινές. 

Η αναγκαιότητα πληρότητας της καταγραφής γέννησε την ανάγκη επιλογής δυο διαφορετικών και αλληλοσυμπληρωματικών τρόπων. Ένα βιβλίο 80 σελίδων του Αντώνη Σκορδίλη (υπό την θαυμάσια γραφιστική επιμέλεια του Χρύση Σιαμμά, εμπλουτισμένο με επιλεγμένες φωτογραφίες του Χρίστου Αβρααμίδη) αποδίδει τις ΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ (DANCE BRIDGES) με την πρέπουσα περιγραφική επάρκεια στις δύο απαραίτητες γλωσσικές εκδοχές τους (μια έκδοση στην ελληνική και μια στην αγγλική γλώσσα). Ένα ντοκιμαντέρ 17 λεπτών (με την δημιουργική σφραγίδα του πολύ ταλαντούχου Πέτρου Γιάννακα) επιτυγχάνει να “εικονογραφήσει” τα πλέον νοηματικά χορευτικά σημεία και στοιχεία της τετραετούς “κοινής διαδρομής” με τον πλέον ευρηματικό τρόπο.

 Συνδυαστικά βιβλίο και ντοκιμαντέρ συγκροτούν ένα “εργαλείο” πλήρους καταγραφής όσων βαθύτατα αληθινών – ανθρώπων, στιγμών, έργων, συμπτώσεων, εντάσεων, συμφωνιών και διαφωνιών, ιστοριών αγάπης, κρίσιμων λεπτομερειών, ακόμα και μικρών της ζωής … συνωμοσιών – ανάσαναν “ζωή” στις Γέφυρες Συνεργασίας Κυπρίων και Ισραηλινών στο πεδίο του σύγχρονου χορού. Ένα εργαλείο απαραίτητο σε όσους αποζητούν να μάθουν νέους αληθινούς δρόμους και τρόπους για να ανασάνουν…

Η εκδήλωση (παρουσίαση – συζήτηση) στη Ίδρυμα Ευγενίδου περιλαμβάνει:

*Ημίωρη παρουσίαση του βιβλίου “Γέφυρες Χορού”: από τον συγγραφέα Αντώνη Σκορδίλη

*Προβολή του ομότιτλου ντοκιμαντέρ (διάρκειας 18 λεπτών)

*Συζήτηση με θέμα Γέφυρες πολιτισμικής διπλωματίας: Μετουσιώνοντας μια υπαρξιακή ανάγκη σε καθημερινή στάση – πράξη ζωής

Μετέχουν: Έλενα Χριστοδουλίδου (χορογράφος), μέσω Skype Yoav Grinberg (χορευτής από το Ισραήλ), Αντώνης Ρέλλας (σκηνοθέτης), Χρίστος Κωνσταντακόπουλος (περφόρμερ, ακτιβιστής). Συντονίζει ο Αντώνης Σκορδίλης.

*Πολλά περισσότερα για το Dance Bridges (βιβλίο και ντοκιμαντέρ) δημοσιεύονται σε σειρά σχετικών κειμένων που φιλοξενούνται στο www.egomiocy.blogspot.se πλην όμως θέλει κάποια προσπάθεια για να βρεθούν διότι το blog περιλαμβάνει περίπου 300 κείμενα.

Χορευτικές Γέφυρες: Αποτυπώματα αληθούς πολιτιστικής διπλωματίας

Η ΙΔΕΑ

 “Καμμία  σχέση δεν μπορεί να αντέξει στον χρόνο αν είναι προϊόν σκοπιμότητας. Οι σχέσεις που είναι προϊόντα της (όποιας) σκοπιμότητας είναι πεπερασμένες, έχουν ημερομηνία λήξης. Οι σχέσεις είναι ανθεκτικές στον χρόνο μόνο όταν είναι αληθινές”.

Μια τέτοια εξαιρετική “περίπτωση”, μια τέτοια σημαντική ευκαιρία, έχει δημιουργηθεί στην Κύπρο με επίκεντρο το πεδίο του σύγχρονου χορού την τετραετία 2010 – 2013. Πρόκειται για τις Γέφυρες Συνεργασίας στον σύγχρονο χορό που κτίστηκαν μεταξύ Κυπρίων και Ισραηλινών χορευτών και χορογράφων.

Για να είναι διαθέσιμος ο “οδικός χάρτης” των σταθμών αυτής της βαθιά αληθινής διαδικασίας συνεργασίας στους εμπνευσμένους ανθρώπους του πολιτισμού (και όχι μόνο) που  διαθέτουν μέσα τους το απαραίτητο απόθεμα ατόφιας αλήθειας να τον μελετήσουν, αποδεχτούν και εξελίξουν. Για να μπορέσει εντέλει η εξαιρετική περίπτωση να μετεξελιχτεί σε σημαντική ευκαιρία

Για τους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τη ζωή εγκλωβισμένοι στον χωροχρόνο της δικής τους πεπερασμένης παρουσίας, η εισαγωγική μας διατύπωση μπορεί να φαντάζει έως και ρομαντική. Δεν είναι. Στην αληθινή ζωή, στην ουσιώδη διαδικασία της που είναι και πρέπει να γίνεται αντιληπτή με την “αίσθηση της Ιστορίας”, το τεκμήριο της αλήθειας είναι το ένα και μοναδικό που μπορεί να υποστηρίξει σχέσεις που υπερβαίνουν τα χωρικά και χρονικά όρια του ατομικού βίου. Σχέσεις οικουμενικές και διαχρονικές.

Η έννοια της διπλωματίας είναι αποκλειστικά συνδεδεμένη στο νου των πολλών με την έννοια της σκοπιμότητας. Ιδιαίτερα οι άνθρωποι ή οι πληθυσμοί ανώριμων κοινωνιών που “εκπαιδεύονται και ωριμάζουν” με την ψευδαίσθηση ότι “η ζωή ή η Ιστορία τους χρωστάει” έχουν εθιστεί να ταυτίζουν τη σκοπιμότητα με το ψεύδος. Είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος – δρόμος μέσω του οποίου επιτρέπουν στον εαυτό τους να κατανοήσει ως “αλήθεια” την μη εκπλήρωση της ζωτικής τους ψευδαίσθησης. Είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος – δρόμος να αγνοήσουν ζώντας και να ζήσουν αγνοώντας την βαθύτερη αλήθεια της διαδικασίας της ζωής

.

Αδιαμφισβήτητα η διπλωματία επιδιώκει - αφενός να δημιουργήσει και αφετέρου να τροφοδοτήσει - σκοπιμότητες. Αυτή είναι η έννοιά της “οικουμενικά και διαχρονικά”, διότι αυτή είναι και η αλήθεια της ζωής. Εξίσου βέβαιη με αυτή την αλήθεια είναι και η θολωμένη στο νου των πολλών αλήθεια ότι “ο σκοπός δεν χαρακτηρίζει τα μέσα”. 

Αντίθετα, στην αληθινή ζωή – οικουμενικά και διαχρονικά - τα μέσα (δηλαδή η διαδικασία) έχουν δημιουργήσει, τροφοδοτήσει και εντέλει χαρακτηρίσει σκοπούς. Όταν διέθεταν την κρίσιμη προδιαγραφή της αλήθειας (αυθεντικότητας) ώστε να αντέξουν στον χρόνο.

Η διπλωματία είναι προϊόν σκοπιμότητας, αυτό που σημαίνει (αποσκοπεί) είναι η εμβάθυνση και ανθεκτικότητα των σχέσεων, προδιαγραφές οι οποίες οικουμενικά και διαχρονικά συμπυκνώνονται στη λέξη – τεκμήριο “αλήθεια”. 

Ομολογουμένως οι ζητούμενες προδιαγραφές του “μέσου” μόνο ως εύκολες δεν μπορούν να αξιολογηθούν, γι’ αυτό άλλωστε και η διπλωματία θεωρείται μια εξαιρετικά δύσκολη “δουλειά”. Μια “δουλειά” που χρειάζεται πολύ δουλειά για να έρθει σε πέρας.