Η Συνδικαλιστική μας ΄΄Βαβυλωνία΄΄ και ο ΕΔΟΕΑΠ

Νατάσα Μποζίνη

Υποψήφια για το Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ 

Αγαπητοί συνάδελφοι

Αυτό ίσως να είναι το πλέον ΄΄ελλειπτικό΄΄  σημείωμα που έχω γράψει, από το 2004 μέχρι σήμερα,  σχετικά με τους λόγους που με ωθούν να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα κοινά μας και να συμμετάσχω στις επικείμενες  εκλογές, για τον ΕΔΟΕΑΠ.

Επειδή τα γραπτά μένουν και η δική μου αδυναμία, να διατηρώ πρακτικά και κάθε πρόταση, μελέτη και έρευνα που έχω κάνει  για το ασφαλιστικό, το αγγελιόσημο, τα ΔΠΥ, τις αλλαγές των καταστατικών και των νόμων, μπορείτε να τα βρείτε αναρτημένα η να μου τα ζητήσετε αποφάσισα, σε αυτό το σημείωμα, να αναφερθώ  στη συνδικαλιστική οδύνη που προκαλεί σε πολλούς από εμάς, η αντανακλαστική αδυναμία ενός κλάδου να συνεννοηθεί, να διαμορφώσει και να  πετύχει διεκδικήσεις που εκκρεμούν χρόνια.

Ειδικά φέτος, τα αντικίνητρα μου ήταν τόσο ισχυρά ,που μέχρι και τελευταία στιγμή  προσπαθούσα να επιλέξω το είδος της οδύνης μεταξύ της συμμετοχής και της αποχής.

Επέλεξα αυτό της συμμετοχής, για μια μάχη όπου και οι σύμμαχοι μέχρι τώρα αποδείχθηκαν  διαιρεμένοι  και αδύναμοι να αντιμετωπίσουν, να εξηγήσουν, να απολογηθούν για όσα είδαμε και βλέπουμε να συμβαίνουν και να μας συμβαίνουν.

Η συνδικαλιστική Βαβυλωνία φέρει μεγάλη ευθύνη για το ότι ακόμη μιλάμε και δεν έχουμε ασφαλιστική κάλυψη στα ΜΜΕ του διαδικτύου , πέφτουμε στη μαύρη τρύπα αντιφατικών διατάξεων, κάνουμε τους ντέντεκτιβ για να λύσουμε το γρίφο της διαδοχικής ασφάλισης, παίζουμε στα ΄΄ζάρια΄΄ την επικούριση  και κρύβουμε στα ΄΄σεντούκια΄΄ τα ΔΠΥ , για να γλιτώσουμε από την Εφορία, τον ΟΑΕΕ και τη διαγραφή από τα δημοσιογραφικά ταμεία.

Η ίδια Συνδικαλιστική Βαβυλωνία σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, εφοδιάζει την  Καραβέλα του Μαγγελάνου με τις ίδιες υποσχέσεις , υποτιμώντας τη μνήμη και την κρίση μας και ξανοίγεται να ανακαλύψει πάλι και πάλι την ΄΄Αμερική΄΄

Δυστυχώς, εμείς  κολλήσαμε στη Νήσο Έλις, σε μια εποχή που οι ευκαιρίες ανάπτυξης των ΜΜΕ --και να υπάρχουν-δεν προβλέπουν εργαζόμενους . Αντίθετα  οι εργοδότες αδειάζουν τα ΄΄αμπάρια΄΄  ενώ συνεχίζουν να διεκδικούν χαριστικές ρυθμίσεις.

…και αν οι προθέσεις όσων διοίκησαν τον ΕΔΟΕΑΠ  ήταν καλές, οι στρατηγικές, εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκαν ή ανύπαρκτες ή λανθασμένες

Τα μέλη του ΕΔΟΕΑΠ σήμερα, είναι πολλών διαφορετικών ταχυτήτων και συμφερόντων. Κάθε μέλος του ΕΔΟΕΑΠ είναι και μια ειδική περίπτωση που σε συνδυασμό με τα δικαιώματα του στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ, πρέπει να αντιμετωπιστεί σα συνάδελφος που συνέφερε, έχει δικαιώματα και πρέπει να συνεχίσει να τα διατηρεί.

Αυτή η ανθρωποκεντρική προσέγγιση  πρέπει να είναι η αφετηρία  της διοίκησης που θα εκλεγεί  και στη χειρότερη στιγμή του κλάδου θα αναλάβει την υποχρέωση να αποκαταστήσει τα οικονομικά  και νομικά εγκλήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων , αλλά και τα ποινικά αδικήματα των εργοδοτών που παρακρατούσαν εισφορές, σε βάρος του ταμείου.

Η μεθοδολογία και η στρατηγική με συνέχεια, που θα υπερβαίνει τη θητεία των Δ.Σ που έρχονται και απέρχονται, είναι στόχος και όχι στοίχημα.

Εκτιμώ ότι όλοι οι συνάδελφοι που επιθυμούμε να συμβάλλουμε  στη συλλογική προσπάθεια και κατεβαίνουμε υποψήφιοι,  έχουμε την  επίγνωση ότι κάθε σταυρός δίπλα στο όνομά μας, είναι  και ένα βαρύ φορτίο ευθύνης, απέναντι στον συνάδελφο που μας  εμπιστεύθηκε.

 Εύχομαι ολόψυχα, πανελλαδικά, να εκλεγούν οι ικανότεροι και οι πλέον αποτελεσματικοί αν δεν είμαι ανάμεσά τους θα συνεχίσω να είμαι δίπλα τους σε ότι και όπου μπορώ να φανώ χρήσιμη, όπως θα ήθελα να κάνετε και εσείς γιατί πραγματικά αυτόν τον κλάδο τον έχουμε και πρέπει να συνεχίσουμε να τον έχουμε όλοι μαζί.